SNEB · @snebq
28th Aug 2020 from TwitLonger
*free* Column Marbe: De Jonge en bruidegom Ferd en de arrogantie van de macht
Door NAUSICAA MARBE
Regeren is vooruitzien, luidt de gevleugelde uitdrukking van de Franse politicus Émile de Girardin. Dat gaat voor Nederland niet meer op. Elke dag van de coronacrisis blijkt weer dat regeren achter de feiten aanlopen betekent.
Ook daar waar dat voorkomen had kunnen worden. Regeren is hier vooral fouten maken en er niets van leren. Anders stonden we nu, vlak voor het griepseizoen, niet midden in een GGD-crisis: te weinig testcapaciteit, geen toestemming voor opschalen.
Nu er ziektesymptomen in klassen opduiken, zijn tijdig testen en snelle uitslagen essentieel om scholen veilig open te houden. Maar ook daarin faalt het beleid van minister De Jonge, die deze voorspelbare ontwikkelingen niet voorzag. Door zijn chaotische coronabeleid botsen richtlijnen bovendien met elkaar en weten leerlingen en leraren vaak niet waar ze aan toe zijn. De hele zomer heeft het kabinet de tijd gehad om een strak, helder beleid voor veilige scholen te bedenken en de GGD op orde te krijgen. Niet gebeurd.
Wat wel functioneert, is het schoonvegen van het eigen straatje. Toen Hugo de Jonge medio augustus moest toegeven dat hij in juli een waarschuwingsmemo van de GGD over de capaciteit had gemist, sneerde hij meteen dat de GGD dat signaal ’via de voordeur’ had moeten brengen. Inmiddels had hij de Kamer verkeerd ingelicht over de testcapaciteit, maar excuses maken, ho maar. Vals gaf hij de GGD een pets.
Klassenjustitie
Dan minister Grapperhaus. Wat waren zijn excuses over de te nabij komende gasten bij zijn huwelijksvoltrekking pover. Denkt hij daarmee weg te komen? Je gunt iedereen een zorgeloze trouwerij. Maar wanneer je als minister verantwoordelijk bent voor de handhaving van coronaregels, voor beleid dat jongeren een strafblad geeft als ze dicht bij elkaar komen en wanneer je fors uithaalt naar de ’asocialen’ die feesten, verlies je je geloofwaardigheid en gezag als je zelf diezelfde regels schendt.
Zijn excuses waren niet overtuigend en voor zijn bewering dat er op andere momenten wel afstand gehouden is, kopen we niets. Andere overtreders van dezelfde regels kwamen niet weg met een sorry of een smoes. Als dat bij deze minister wel gebeurt, kun je van klassenjustitie spreken. Zijn bruiloft is niet belangrijker dan de verjaardag van tante Sjaan. Er mag geen klasse bestaan die boven de wet staat. Bruidegom Ferd zou op z’n minst een boete moeten krijgen.
Schaamteloos
Schaamteloos was ook Aura Timen, kopstuk bij het RIVM, in een terecht kritisch Volkskrantinterview. Alsof ze de lezer voor achterlijk houdt, probeerde ze zich met controleerbare onjuistheden overal uit te kletsen. Over de ’stille ramp’ in verpleeghuizen waar personeel geen mondkapjes mocht dragen, zei ze: ’Er was nooit een richtlijn die het gebruik van mondkapjes ontraadde.’
Mis. Het programma Nieuwsuur wijdde een drieluik aan de schokkend hoge sterfte en de rol van de verkeerde RIVM-richtlijnen. Maar Timen blijft de schuld bij anderen leggen: de verpleeghuizen zelf. ’Eerlijk gezegd weet ik niet of de verpleeghuizen het zelf meteen doorhadden dat ze een probleem hadden (...)’, kronkelt ze. Werkelijk?
In maart al trokken zorgbestuurders aan de bel bij het ministerie over problemen in verpleeghuizen en bij de thuiszorg. Het kabinet sloot de tehuizen niet zomaar, nog voordat de lockdown inging. Bewoners stierven er bij bosjes, personeel raakte besmet maar moest onbeschermd doorwerken. Lang bepaalde het RIVM dat het testen van bewoners en verpleegkundigen onnodig was. En nu fabuleren dat de tehuizen de ziekte niet doorhadden.
Snelheid
Nog een misleidend excuus van Timen: ’Wat we in maart, april dachten te weten over het virus, is achterhaald door de snelheid waarmee het zich bleek te verspreiden.’ Dus het RIVM wist in maart, april niets over de snelheid? Ter herinnering: al in februari, terwijl het RIVM volhield dat alleen China-reizigers besmet konden zijn, bleek carnaval hier een superverspreider. Ziekenhuizen kregen patiënten met een onverklaarbare longontsteking, maar het RIVM stond testen niet toe als die patiënten niet uit China kwamen.
In maart waarschuwden wanhopige Italiaanse artsen die hun ic’s zagen volstromen Nederland voor een ramp. Toen corona in Brabant toesloeg, moest het RIVM, dat nota bene zelf het testbeleid verprutst had, toegeven dat het indammen mislukt was. Op last van de regering kwam de lockdown. In april waren er zo veel besmettingen, dat men uitweek naar Duitse ic’s. Toen viel door de spectaculaire toename van besmettingen de term code zwart voor het eerst: triage zou bepalen wie mocht worden opgenomen.
Geheugenverlies
Lees het nieuws van het afgelopen halfjaar maar na. RIVM-apparatsjik Timen houdt daarentegen vol dat ’we’ in die maanden niet wisten hoe snel het virus om zich heen greep.
Lijdt deze adviseur van de regering zelf aan geheugenverlies? Of meent ze onzin te kunnen verkopen om het gezicht van haar broodheer te redden? Die mentaliteit van miskleunen en daarna ontkennen, van verantwoordelijkheden afschuiven en vervolgens de handen in onschuld wassen, bepaalt het almaar falende coronabeleid. Dit is onversneden cynisme. De arrogantie van de macht die niet wordt getemperd door elementair fatsoen. Terwijl zulke bekleders van publieke functies bescheiden en voorbeeldig zouden moeten zijn, omdat ze in dienst staan van de burgers. Wij zijn hun klapvee niet.