#LinJong_FallingLuv · @LinJong_FLTH
19th Aug 2017 from TwitLonger
ตราบาปสวรรค์ 5
นกน้อยอย่างจงฮยอนรับตาพริ้มรับจุมพิตร้อนจากอสรพิษอย่างควานลิน มือหยาบลูบไล้ไปตามแผ่นหลังเล็กก่อนจักเลิกเสื้อบางเพื่ละล้วงเข้าไปนวดเค้นเอวบางจนนกน้อยส่งเสียงร้องในปากออกมา ลิ้นร้อนไล่กวาดน้ำหวานช้ำจากทูตสวรรค์บนร่างของตนเองก่อนจักจับพลิกให้มาอยู่ใต้อาณัต อเทวาถอดจุมพิตเพื่อให้นกน้อยไร้ประสบการณ์ได้หายใจหายคอ “ข้าขอโทษที่โกหก ความจริงข้าอยู่มาสองแสนกว่าปีแล้ว” ควานลินพูดพึมพัมคลอเคลียใบหูนิ่มในขณะที่จงฮยอนกำลังสั่นกับสัมผัสแปลกใหม่ “แต่เธอทำให้ข้าสนใจเพียงแค่จนเส้นเดียว” มือหยาบปลดเปลื้องเสื้อขาวออกไปแต่หากยัหมิ่มเหม่เกาะอยู่ที่หัวไหล่มน
“กลิ่นของเธอนำพามาเจอกัน นกน้อยของข้า” คำหยอดครั้งสุดท้ายที่ควานลินจักมอบให้แล้วเริ่มบทรักได้เสียที ริมฝีปากหนาดูดดึงไม่ยอมห่างจนจงฮยอนแทบสำลัก เล็บคมลูบไล้ไปตามบ่าเนียนสวยลงไปยังยอดทับทิมแล้วเขี่ยสะกิดให้ร่างน้อยสะดุ้งตกใจ จงฮยอนสะบัดหน้าหนีเพราะรู้สึกอึดอัดจากการปล้ำจูบของควานลินทำให้อเทวาต้องเปลี่ยนเป้าหมายไปยังลำคอหอมที่แอบลักลอบสูดดมประจำ ฟันคู่หน้าลากยาวไปทั่วลำคอเล็ก หัวไหล่และเข้าครอบงำอกบางที่ต้องยอมแอ่นรับความร้อน “ฮื่อออ ท่านควาน อึก” จงฮยอนเอามือปิดปากตนเอง ทูตสวรรค์ไม่เคยได้ยินเสียงแบบนี้มาก่อน ทั้งเสียงครางอื้ออึงเมื่อถูกปั่นป่วนอารมณ์ เสียงจ๊วบจ๊าบจากน้ำในปากที่กำลังบุกรุกจนต้องสะบัดหัวแรงๆเพื่อเรียกสติ
เคร้ง
มงกุฎสีทองหลุดกระเด็นไปที่พื้นห้องทำให้ควานลินชะงักทันที จงฮยอนมองตามควานลินที่ลากสายตาจากมงกุฎมาที่ตนเอง กลิ่นยั่วยวนกระแทกเข้ากับจมูกโด่งของอเทวาที่คร่อมอยู่ “จงฮยอน” ควานลินเอ่ยเรียกทูตสวรรค์ด้วยเสียงแหบพร่าจนจงฮยอนต้องช้อนตามองช่างเป็นภาพที่งดงามยิ่งนัก ทูตสวรรค์ที่เปล่งปลั่งที่นอนสั่นพร้อมกับเสื้อที่เพียงกระชากก็ขาดติดมือ นัยตาหวานช้ำที่เคลือบไปด้วยน้ำใสๆและมือเล็กที่พยายามปิดปากไว้จนควานลินต้องเอามือน้อยออกเพื่อต้องหารมองริมฝีปากที่บวมเจ่อแดงขัดกับผิวสว่างและเส้นผมสีดำนิ่ม “งดงามและหอมหวาน”
ควานลินเบี่ยงเบนความสนใจของนกน้อยด้วยจุมพิตรุนแรงในระหว่างที่มือหยาบถอดกางเกงสีขาวให้ออกไปพ้นทางจนบรรยากาศเย็นทำใหห้นกน้อยขนลุกซู่อย่างห้ามไม่ได้ มือหยาบลูบไล้แกนน้อยก่อนจักกอบกุมพอดีมือ “ฮ่ะ ฮื่ออ ท่านฮื่ออ ควานลิน” ควานลินขยำนวดให้นกน้อยส่งเสียงหวิวออกมา “ไม่ต้องอาย ที่นี่มีแค่เรา”
“อื้ออออ มันฮื่อออ”
“ดีใช่ไหม”
จงฮยอนพยักหน้าตอบพร้อมกับแววตาอ้อนวอนเพราะอามอารมณ์ที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ แต่อสรพิษกลับหยุดมือเหมือนกระชากปีกให้ตกลงมากระแทกกับพื้นดิน “ต่อจากนี้มันจะดีกว่า” ไ่รู้ว่าควานลินถอดกางเกงหนังเอวต่ำนั่นไปตั้งแต่เมื่ือไหร่แต่ขาเล็กของจงฮยอนถูกกางออกพร้อมกับท่อนล่างของควานลินที่เข้าไปแนบชิดแล้ว ไอร้อนจากแกนลำตัวของควานลินที่แผ่มาถึงช่องทางหลังของจงฮยอนทำให้ทูตสวรรค์เบิกตากว้าง “อ่ะ อะไร มันคืออะไร” จงฮยอนพยายามถดหนีแกนร้อนที่กำลังชำแรกเข้ามาจนควานลินต้องกดรัดไว้พร้อมกับกดจูบขมับเป็นการปลอบโยน “ไม่ต้องกลัว” ควานลินกระซิบข้างหูขณะพยายามยัดแกนร้อนเข้าไปในร่างกายของจงฮยอน นกน้อยกอดยึดอสรพิษไว้เพ่อหาทางระบายความเจ็บและอึดอัดที่สุดเท่าที่สัมผัสมา
“อ๊า!!!!!!!!!!!”
จงฮยอนกรีดกร้องลั่นเมื่อควานลินตัดสินใจดันเข้ามาจนสุดในคราเดียว น้ำตาอุ่นหยดไหลจากตาหวานแต่ก็ได้ควานลินคอยจูบซับให้ “ทะท่านควาน ฮื่อ ลินเรา อื้ออออ” จงฮยอนพยายามร้องขอให้หยุดแต่อเทวายังดื้อดันอัดเข้ามาจนรู้สึกคับแน่นไปหมด “ทำไมกลิ่นเธอ” ไม่รู้ว่าควานลินรู้สึกไปเองหรือว่ากลิ่นเบญจเพสที่ถูกปลุกของจงฮยอนทำให้ตนกระหายขนาดนี้
“ฮ๊าๆๆๆ เจ็บ ฮื่ออ๊ะๆๆๆ”
ควานลินซุกหน้ากับลำคอของจงฮยอนที่ส่งกลิ่นให้ตนเข้าไปโลมเลียพร้อมกับสอบสะโพกอย่างแรงจนร่างน้อยร้องเสียงหลง “อ๊าๆๆๆๆ ทะอ๊ะๆๆ ควานลิน ฮ๊าๆๆๆ” จงฮยอนได้แต่ร้องลั่นปล่อยให้ควานลินครอบครองร่างกายที่อ่อนปวกเปียกของตนเอง แม้จักเจ็บปางตายแต่อ้อมกอดที่อบอุ่นจากควานลินเป็นสิ่งปลอบโยนได้ดี “ฮ๊า จงฮยอน” ควานลินย้ายใบหน้าไปดูดน้ำหวานเลิศรสในโพรงปากของจงฮยอนพร้อมกับมือหยาบย้ายลงไปประคองให้ก้นนิ่มยกสูงขึ้นมาอีกนิด ในเมื่อมุมและองศากำลังดีแล้วใยบทรักจักไม่ดีตามไปเล่า
“อื้มๆๆๆๆ” จงฮยอนครางอยู่ในปากของควานลินสู้กับเสียงหน้าขาของควานลินที่กระทบกับต้นขาหลังไม่ยอมหยุด
“ดังอีกจงฮยอน ดังอีก”
“อ๊าๆๆๆๆ ควานลิน ฮ่ะฮ๊าๆๆๆ ท่านควาน”
มือน้อยจิกแผ่นหลังกว้างเพื่อแลกกับแรงกระแทกที่ช่วงล่างที่แรงขึ้นเรื่อยๆ ควานลินจ้องมองใบหน้าหวานที่แดงฉานส่งเสียงครางพร้อมกับน้ำตาที่อาบแก้มเนียนนุ่ม “เป็นของข้าตลอดกาล” “อ๊ะๆๆๆ ช้าหน่อย อ๊า!!!!!” จงฮยอนโผรัดร่างกำยำของควานลินเมื่อแกนร้อนซอยรัวจนเกือบหายใจไม่ออก “บอกรักข้าจงฮยอน บอกรักข้า”
“เรา อ๊ะๆๆ เรารักท่าน”
“จงฮยอนของข้า”
เอวสอบกระแทกหนักในช่วงท้ายอย่างยาวนานต่างกับร่างน้อยที่ปลดปล่อยออกมาเปรอะหน้าท้องตนเองและของตนบนร่าง “อ๊า!!!!!!!!!!!!!!” ควานลินครางลั่นเมื่อพ่นสายรักเข้าไปในร่างของจงฮยอนพลางเบียดยัดกายให้แนบแทบสิงเป็นตนเดียวกัน “ท่านควานลิน ฮื่อออ มันจบหรือยัง” จงฮยอนไม่กล้าที่จักขยับตัวโดยมีส่วนหนึ่งของร่างกายควานลินอยู่ในตัว
ป๊อก
เสียงหลุดกันของช่องทางและแกนร้อนดังจนควานลินยังหลุดขำ “สงสัยแน่นกันไปหน่อย แต่ข้าชอบ” ควานลินกดนิ้วเข้าไปในช่องทางหลังเพื่อให้สายรักไหลย้อยออกมาให้ได้มากที่สุด “อื่อออ ท่านทำอะไร” “เดี๋ยวนอนไม่สบายตัวหรอก” ไม่ใช่แค่กดเปล่า นิ้วเรียวยาวยังกวาดคว้านเอาออกให้จนร่างน้อยยกสะโพกตาม “อย่ามาร่อนล่อตาข้า ระวังจักโดนอีกรอบ” เจอคำขู่เข้าไปจงฮยอนต้องพยายามขืนร่างกายไม่ให้ตามนิ้วมือของควานลินไป