ศรีㅅสเปซ · @SRI_space
5th Dec 2016 from TwitLonger
[johnten] : Bromance CUT
:: Bromance ::
Short Fiction Johnny X Tenny
NC JOHNTEN
BY SRI_space
ขออภัยในความใจบาป
หยอกล้อคนตัวเล็กผ่านคำพูดในขณะที่มือก็ปลดกางเกงตัวนอกและชั้นในของเตนล์ออกอย่างใจเย็น
ยองโฮไม่เคยเบื่อกับการง้อเด็กขี้ใจน้อยตรงหน้า เขารักที่จะสัมผัสเตนล์ช้า ๆ ค่อย ๆ ลูบไล้เชยชมไปทีละนิด เก็บภาพใบหน้าแดงระเรื่อและท่าทางน่ารักทั้งหมดไว้ในความทรงจำ
เมื่อ 3 ชั่วโมงก่อนเพิ่งมีเซ็กส์กับผู้หญิงคนหนึ่งที่หิ้วติดมือมาด้วยจากคลับอยู่เลย ผู้หญิงคนนั้นปรนเปรอเขาทุกอย่างโดยที่เขาแทบไม่ต้องออกปากร้องขออะไรเลย
แต่ถึงอย่างนั้น เขากลับไม่มีใจพิศวาสเจ้าหล่อนเลยแม้แต่น้อย คนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเขาเหล่านี้ก็แค่เครื่องมือรองรับอารมณ์ดิบเถื่อนที่เขาไม่สามารถทำมันกับเตนล์ได้ก็เท่านั้น
แล้วทำไมเด็กน้อยของเขาถึงเอาใจไปใส่กับเรื่องไร้สาระนี่จัง
ยองโฮโน้มตัวดูดดึงยอดอกบาง ลิ้นหนาหยอกล้อเม็ดบัวสีชมพูสดอย่างนึกสนุก ช้อนตามองสีหน้าเหมือนคนจะหลุดร้องไห้ออกมาได้ทุกเมื่อของคนตัวเล็กแล้วก็นึกสงสาร
มือสากรั้งเอวบางเข้าแนบลำตัว หนาท้องแกร่งที่สัมผัสกับส่วนล่างของคนตัวเล็กอย่างแนบแน่น
ยองโฮบดจูบริมฝีปากบางได้รูปซ้ำ ๆ มอบความหวานผ่านการจูบ ปลอบประโลมร่างเล็กด้วยสัมผัสแสนอ่อนโยนเหมือนทุกครั้งที่เกิดเรื่องให้คนตัวเล็กเสียใจ
ประคองดวงหน้าหวานที่ริอาจจะผละหนีให้หยุดนิ่ง ละเลียดริมฝีปากบางด้วยความเสน่ห์หา ลิ้มลองรสหวานอย่างอ้อยอิ่ง
กำปั้นเล็กทุบอกแกร่งประท้วงทวงคืนอากาศ ยองโฮผละริมฝีปากออกมาด้วยความเสียดาย กดจูบปลายจมูกโด่งรั้น ลากไล้ลงมาถึงปลายคางเรียวที่เชิดขึ้น
“อื้อ..............อะ”
“เตนล์ครับ”
เตนล์หลุดร้องเสียงหลง เมื่อมือสากเริ่มที่จะสัมผัสส่วนอ่อนไหวของเขา คนตัวเล็กเชิดหน้าขึ้นเม้มริมฝีปากสกัดกั้นเสียงน่าอายที่มักจะเผลอหลุดออกมาทุกครั้งที่ยองโฮสาวมือเร่งจังหวะ
ริมฝีปากหยักกดจูบส่วนหัวมนที่มีน้ำสีใสไหลเยิ้มออกมา คลี่ยิ้มบางเมื่อมือเรียวเล็กเอื้อมมาสัมผัสใบหน้าของเขาให้เงยขึ้นสบตากัน
ดวงตากลมใสหวานฉ่ำด้วยแรงปรารถนา สารที่ส่งมาผ่านสายตาคล้ายเป็นการเรียกให้ริมฝีปากของยองโฮโน้มขึ้นไปสัมผัสกลีบปากบางอีกครั้ง
นิ้วเรียวขยำกลุ่มผมสีเข้ม จิกปลายเล็บข่วนลาดไหล่หนาจนเกิดร่องรอยสีแดงเป็นทาง ยองโฮจุปากห้ามเด็กน้อยขีดข่วนร่างกายของเขาเป็นการบรรเทาความโกรธ
เพราะการลงโทษของเขายังไม่สิ้นสุด หากเตนล์อยากลงโทษเขาคงต้องรออีกสักพัก
เป็นอีกครั้งที่ยองโฮช้อนร่างบางขึ้นไว้ในอ้อมแขน เตนล์โอบรอบคอเขาไว้อย่างช่วยไม่ได้เมื่อเขาอุ้มช้อนร่างเตนล์เข้ามาหยุดอยู่ที่โซฟากลางห้องนั่งเล่น
เด็กน้อยซบหน้าลงกับซอกคอหนา ปลายคางเรียวได้รูปอิงแอบไปกับลาดไหล่ของเขาไม่ยอมผละออกทั้งที่ยองโฮทิ้งน้ำหนักให้เตนล์นั่งบนโซฟา
คนตัวโตยกยิ้มมุมปาก พลิกตัวเอนกายพิงพนักโซฟาทั้งที่ยังมีเตนล์นั่งทับอยู่บนหน้าตัก
“ออนท็อปหรอครับ”
ไม่มีเสียงตอบรับ มีเพียงใบหน้าเล็กที่พยักหน้าหงึกหงักอยู่ตรงลาดไหล่เท่านั้นที่ทำให้ยองโฮรู้ถึงความต้องการของคนตัวเล็ก
ริมฝีปากบางกดจูบซอกคอหนา ดูดดึงสร้างรอยแดงไม่ต่างจากที่อีกฝ่ายกระทำกับร่างกายของตน
สลักรอยรักจนสาแก่ใจ ยองโฮร้องซีดออกมา เหลือบมองต่ำเมื่อมือเรียวกอบกุมความเป็นชายของเขาไว้เต็มมือ รูดรั้งแกนกายขึ้นลงด้วยจังหวะถี่เร็ว
บดจูบลงมาซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาชอบเวลาเตนล์โมโหหึงเพราะคนตัวเล็กจะท็อปฟอร์มขึ้นมาเสียดื้อ ๆ
ทั้งที่ปกติจะนอนขดคู้เป็นลูกแกะน้อยรอให้เขาไล่ต้อน
“อ่าห์ เตนล์ครับ”
มือสากทั้งสองข้างบีบคลึงแก้มก้นเนียนอย่างมันมือ ค่อย ๆ สอดนิ้วสัมผัสช่องทางด้านหลังช้า ๆ
เรียวคิ้วหนาขมวดยุ่ง เมื่อคนตัวเล็กลุกออกไปจากหน้าตักของเขา ทั้งยังยืนจ้องเขาตาเขม็ง
ท่อนเอ็นร้อนบวมเป่ง ก่อนหน้านี้มีมือของเตนล์คอยช่วยบรรเทาอาการปวดหนึบแต่เมื่อคนตัวเล็กหยุดการกระทำไปกลางคัน.............ความทรมานส่วนล่างจึงเข้ามาทักทายเขา
ยองโฮอ้าแขนทั้งสองข้างออก ยื่นมือไปตรงหน้าเด็กน้อยที่เหลือบมองมือเขา ดวงตาหวานฉ่ำมองสบเข้ามานัยน์ดวงตาของเขาเป็นการหยั่งเชิง
“ไม่ดื้อสิครับเด็กดี มามะ”
เตนล์ปัดมือใหญ่ไปให้พ้นทาง ย่อตัวคุกเข่าลงกับพื้นเย็น กอบกุมความเป็นชายของยองโฮไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง
หัวแม่มือเล็กกดส่วนปลายที่กำลังบวมเป่ง เงยหน้าเฝ้าดูสีหน้าเหยเกเพราะความเสียวซ่านของยองโฮก่อนจะกดจูบส่วนปลายซ้ำ ๆ
ลิ้นเรียวละเลียดเลียท่อนเอ็นอุ่นร้อน ดูดดึงส่วนปลายเพิ่มความปวดหนึบให้ร่างสูงมากยิ่งขึ้น รูดรั้นแกนกายขึ้นลงสลับไปกับการครอบแกนกายเกือบทั้งแท่งด้วยโพรงปากเล็ก
ยองโฮกดศีรษะทุยสวนสะโพกเข้าออกเบา ๆ เห็นแบบนั้นเตนล์เลยฟาดมือลงกับหน้าท้องแกร่งหนึ่งทีพร้อมกับสายตาคาดโทษที่มองมา
“มาเริ่มกันเถอะครับ”
“เธอทำอะไรให้ยองโฮบ้าง”
“?????”
“เตนล์จะทำให้ยองโฮมากกว่านั้นสองเท่า”
พูดจบก็ใช้ปากครอบครองส่วนนั้นอีกครั้ง เรียวลิ้นเล็กหยอกล้อกับส่วนปลายสร้างความรู้สึกเสียวซ่านให้ร่างสูง ยองโฮลูบไล้ผิวกายขณะคนตัวเล็กปรนเปรอส่วนนั้น
หลังจากปล่อยให้เตนล์หยอกล้อดูดดึงผิวเนื้อส่วนนั้นด้วยริมฝีปากอยู่นาน ยองโฮเริ่มหมดความอดทนลงเรื่อย ๆ เขาจับข้อมือเตนล์ไว้หลวม ๆ ดึงเข้าหาตัว
ครั้งนี้คนตัวเล็กไม่ขัดขืนเหมือนในทีแรก เตนล์ทิ้งบั้นท้ายมนนั่งบนหน้าขาแกร่ง ตอบรับจูบที่ยองโฮมอบให้ ความรู้สึกแทบพังเมื่อส่วนอ่อนไหวด้านล่างของทั้งคู่สัมผัสเสียดสีกันไปมา
“อ่าห์ พี่ว่าเราต้องทำมัน”
ยองโฮว่า ยกสะโพกมนขึ้น ประคองท่อนแข็งขืนจ่อช่องทางนิ่มด้านหลัง เตนล์หลับตาพริ้มพร้อมกับความเป็นชายที่อีกฝ่ายกำลังจะสอดใส่เข้ามาภายในตัว
ภาพคนตัวเล็กที่ปรือตา กัดปากล่างมองมาทางเขายิ่งกระตุกต่อมกามอามรณ์ให้พุ่งสูงขึ้น แต่ยองโฮยังคงต้องข่มใจ ไม่รุนแรงกับเตนล์จนเกินไป
เด็กน้อยของเขาต้องได้รับแต่สิ่งดี ๆ เสมอ—เขาสัญญากับตัวเองไว้แบบนั้น
“อ๊ะยองโฮ...........”
“เตนล์-อ่าห์--”
เตนล์ขยับตัวขึ้นลงผสานกับคนด้านล่างที่สวนสะโพกเข้าหาร่างเล็กเช่นกัน เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังระงมไม่แพ้สียงครางอื้ออึงของทั้งคู่
ใบหน้าเรียวซบลงกับลาดไหล่กว้าง กอดรัดรอบตัวคนตัวโตเอาไว้ แรงกระแทกกระทั้นจากส่วนล่างทำให้สติของเด็กน้อยที่คิดจะยั่วปลุกปั่นอารมณ์ชายของคนพี่เริ่มเลือนราง
เตนล์เป็นคนถึงฝั่งฝันง่าย ยองโฮรู้ดี เมื่อสัมผัสได้ว่าคนตัวเล็กกำลังจะแตะจุดสุดยอด ร่างสูงจึงผ่อนแรงสวนสะโพกลง ขยับสะโพกเนิบนาบ ไล้เลียติ่งหูบางปลอบประโลม
“ต่อเลยนะครับ”
นิ้วเล็กจิกเล็บลงบนแผ่นหลัง ยองโฮมักทรมานเขาทุกครั้งที่มีอะไรกัน ทั้งที่เกือบจะได้ปลดปล่อยความอึดอัดออกมา แต่คนพี่กลับไม่ยอมให้เขาได้สบายตัวก่อน
ยองโฮหัวเราะหึในลำคอ บดจูบริมฝีปากบางงองุ้มที่เชิดขึ้นมาเมื่อเขาเริ่มสวนสะโพกถี่เร็วขึ้นอีกครั้ง เตนล์ครางหอบอย่างน่าสงสาร แต่ถึงแบบนั้นเขากลับชอบที่จะเห็นเตนล์ด้วยใบหน้าฉ่ำวาวนี่จริง ๆ
“นิสัยไม่ดี”
“ขอโทษครับ”
เตนล์บ่นอุบเมื่อสะโพกที่เคยสวนกระแทกเข้ามาขยับช้าลงอีกครั้ง ยองโฮยิ้มบาง พลิกตัวเตนล์ลงไปกับผืนโซฟาตัวโต
ไม่รอช้า ร่างสูงจับขาเรียวทั้งสองข้างแยกออก สอดใส่ความเป็นชายเข้าไปอีกครั้ง สวนสะโพกเข้าหาช่องทางนิ่มด้านหลังเนิบนาบ และถี่เร็วขึ้นเรื่อย ๆ
เขาว่ากันว่าคนที่มีเซ็กส์บ่อย ๆ จะเสร็จช้า ซึ่งยองโฮจัดอยู่ในคนกลุ่มนั้น เขามีเซ็กส์บ่อยจนต่อมความสุขมันเริ่มด้านชา เขาต้องใช้เวลาเกือบชั่วโมงในการมีเซ็กส์ในแต่ละครั้ง
ต่างกับเตนล์ทั้งที่เขายังไม่มีทีท่าว่าจะถึงฝั่งฝัน คนตัวเล็กกลับเกือบแตะมันครั้งแล้วครั้งเล่า หากเขาไม่หยุดชะงักไว้ก่อน ป่านนี้เตนล์คงสะบัดหน้าเดินเข้าห้องน้ำแต่งตัวหนีเขาไปเรียนแล้ว
“อ๊ะ ๆ.........เร็วอีก ยองโฮเตน---เตนล์ไม่ไหวแล้ว”
“ไม่รีบสิครับเด็กดี ยองโฮยังไม่ไม่อิ่มเลย”
“ต แต่เตนล์ไม่ไหว-ล แล้ว อ๊ะ ๆๆ”
เตนล์เอี้ยวตัวมองเขาอย่างเว้าวอน เห้อ ทั้งที่อยากมีความสุขกับเด็กน้อยอีกสักพักแท้ ๆ แต่พอคิดไปว่าเด็กน้อยของเขาอาจจะโกรธเขาเพิ่มขึ้นเพราะเขามัวแต่ลีลาท่าเยอะ…….....จึงต้องจำใจสกัดกั้นความต้องการเอาไว้
“ไหนใครบอกจะทำให้ยองโฮมากกว่าสองเท่าครับ หื้ม....”
“ม ไม่ไหว-เตนล์ ไม่ไหวแล้ว”
ดวงตาคู่สวยที่เขาหลงใหลมีหยดน้ำใสรื่นขึ้นมาอีกครั้ง ยองโฮโน้มตัวกดจูบกระหม่อมบางจากด้านหลัง ประคองหน้าเรียวสวยรับจูบแสนหวานเป็นการไถ่โทษที่ทำให้คนตัวเล็กต้องเสียน้ำตาอีกครั้ง
จับเอวคอดไว้หลวม ๆ สวนสะโพกถี่ขึ้น นิ้วหยาบล้วงเข้าไปในโพรงปากให้ลิ้นเล็กได้หยอกล้อคั่นเวลา
เค้นคลึงสะโพกกลมกลึงอย่างหลงใหล เตนล์ทิ้งหน้าซบลงกับผืนโซฟา รับแรงกระแทกจากด้านหลัง ใบหน้าขึ้นสีแดงทั้งที่เขาก็เคยทำเรื่องแบบนี้จนเกิดเสียงชื้นแฉะจากด้านล่างบ่อยครั้ง แต่มันก็ไม่รู้สึกคุ้นชินสักครั้ง ได้ยินกี่ทีก็อายจนไม่อยากมองสบตากับยองโฮที่เฝ้ามองเขาอยู่ตลอดเวลาเลย
ขยำผืนโซฟาเมื่อฝั่งฝันใกล้เข้ามาอีกครั้ง ยองโฮเองก็เหมือนจะสัมผัสได้ว่าคนตัวเล็กใกล้ถึงฝั่งอีกครั้ง ถึงได้สวนสะโพกสอบเร่งจังหวะเร็วขึ้น ไม่ยอมลดละ
“อ่าห์ อีกนิดเดียวนะครับ.........เตนล์ครับ”
“อ๊ะ ๆๆ อย่า-อ๊ะหยุดนะยองโฮ อ๊ะ ๆๆๆ”
ร่างเล็กส่งเสียงครางอื้ออึง พูดไม่เป็นภาษาพยายามสื่อสารกับคนตัวโตที่ยังคงสวนสะโพกเข้ามาไม่หยุด
“ให้หยุดหรอครับ”
“ไม่! อย่าหยุด อื้อ อ๊ะ ๆ”
เตนล์สูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ ท่อนเอ็นอุ่นร้อนที่ยังคงสวนเข้าออกทางช่องทางนิ่มด้านหลังยังคงกระแทกกระทั้นเข้ามา
“รับทราบครับ”
ยองโฮเองก็ใกล้ถึงฝั่งฝันแล้วเช่นกัน ในเมื่อช่องทางนิ่มของเตนล์ตอดรัดแน่นขนาดนี้จะไม่ให้เขาถึงฝั่งฝันได้อย่างไร
“ยอง..โฮ อ๊ะ-อาห์!!”
“อ่าห์ Good Boy”
น้ำสีขาวขุ่นอัดแน่นอยู่ภายในช่องทางนิ่ม ยองโฮยังคงสวนสะโพกเนิบนาบ ส่วนมือก็เอื้อมสัมผัสส่วนอ่อนไหวของคนตัวเล็กรูดรั้งเข้าออกเพื่อให้น้ำสีขาวขุ่นออกมาให้หมด
กดจูบแผ่นหลังขาวเนียนของคนรัก ดูดดึงสร้างรอยรักไว้ทั่วแผ่นหลัง ยองโฮถอนความเป็นชายออกอย่างอ้อยอิง ไม่อยากผละออกเลยจริง ๆ หากเตนล์ไม่ต้องไปเรียนเขาจะกักขังคนตัวเล็กอีกสัก 2.....3.....4......รอบ
เห็นไหมขนาดเขาปลดปล่อยไปกับคนอื่นเตนล์ยังต้องเจอกับสถานการณ์โหดร้ายขนาดนี้ ลองคิดว่าเขาไม่ได้ปลดปล่อยเลยล่ะ เตนล์ต้องลำบากขนาดไหน?
ยองโฮโอบเตนล์ที่ตัวแดงไปทั้งตัวเพราะกิจกรรมรักที่ร่วมกันทำเมื่อครู่มากอดไว้แนบอก เสียงหอบหายใจเริ่มแผ่วลงและคงที่ขึ้นเรื่อย ๆ
เขาพรมจูบขมับที่ชื้นไปด้วยเหงื่อ เสยผมหน้าม้าของเด็กน้อยขึ้นเพื่อจะได้มองหน้าสวยหวานได้ชัดเจน
“สงสัยต้องเปลี่ยนโซฟาตัวใหม่อีกแล้ว”
ยองโฮคลี่ยิ้มบาง ปากเล็กยู่ขึ้นเมื่อเขาเอ่ยแซว จูบริมฝีปากบางเบา ๆ ลูบกลุ่มผมนุ่มด้วยความอ่อนโยน พร่ำบอกรักคนในอ้อมแขนซ้ำ ๆ
“พี่อาบน้ำให้นะครับ”
คนตัวเล็กในอ้อมแขนที่ยังคงหลับตาพริ้มพยักหน้าหงึกหงัก ยองโฮยื่นหน้าเข้าไปจนจมูกชนกันถูไถกับปลายจมูกรั้นหยอก ๆ
เตนล์ปรือตาขึ้นมามองเขายิ้ม ๆ ท่อนแขนเล็กโอบรัดรอบคอเขาอีกครั้ง ยองโฮช้อนร่างเล็กขึ้นไว้ในท่าเจ้าสาว เขาเอาเปรียบเตนล์ไปเสียเยอะ ถึงเวลาต้องไถ่โทษเจ้าเด็กก้อนเสียบ้าง
อุ้มคนตัวเล็กเดินผ่าห้องนอนเลยไปถึงห้องน้ำ วางร่างบางนุ่มนิ่มลงบนอ่างอย่างเบามือ ลูบกลุ่มผมนิ่มอีกครั้ง เดินวนไปเปิดน้ำอุ่นลงอ่าง เทสบู่เหลวกลิ่นที่ใช้ประจำลงไป คว้าขวดแชมพูติดมือมาด้วยก่อนจะเดินเข้าไปนั่งในอ่างกับคนตัวเล็กด้วย
“พี่เองก็ต้องล้างตัวนี่นา”
ยองโฮว่าเมื่อเตนล์ลืมตามาเหมือนจะถามว่าเข้าเสนอหน้ายัดตัวเข้าไปอยู่ในอ่างทำไม ดึงร่างนุ่มนิ่มเข้ามากอดอีกครั้ง สูดดมกลิ่นหอมอ่อน ๆ ให้ชื่นใจ
แค่มีเตนล์อยู่กับเขาแบบนี้ เขาไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว
กลับไปต่อในDEK-Dนะคะ