ปิยะรักษ์ 🍂🎃 · @piyarak_s
31st Oct 2016 from TwitLonger
Pumpkin Pie (Lancelot & Percival) ส่งท้าย #fictober ด้วย #เรือผี #Halloween ค่ะ
เป็นที่รู้กันว่า ถ้าหากบ้านไหนไม่อยากเปิดประตูรับ
กิจกรรมทริคออร์ทรีตก็จะปิดไฟในห้องชั้นล่างเอาไว้
บ้านของเพอร์ซิวาลที่เซาธ์เคนซิงตัน เป็นเช่นนั้นมาตลอด
จนกระทั่งมีลานซล็อตเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต
ลานซล็อตชอบเด็ก ๆ ชอบความมีชีวิตชีวา ชอบความตื่นเต้น
เพอร์ซิวาลเองก็เข้ากับเด็ก ๆ ได้ดี แต่เขาชอบความสงบมากกว่า
กิจกรรมฮัลโลวีนของพวกเขาจึงเป็นเรื่องที่พบกันแบบครึ่งทาง
ไฟที่เปิดไว้ในห้องนั่งเล่นชั้นล่าง กับฟักทองแกะสลักของลานซล็อต
เป็นเครื่องหมายบอกเหล่าปีศาจ แม่มด และซูเปอร์ฮีโร่ตัวน้อยทั้งหลาย
ว่าบ้านนี้ยินดีต้อนรับ และคาดหวังได้เลยว่าจะได้ขนมติดไม้ติดมือกลับไป
กว่าสิบปีที่ผ่านมา เพอร์ซิวาลเฝ้ามองเพื่อนคู่หูและคู่ชีวิตของตนเอง
ลุกจากโซฟาอย่างกระตือรือร้นไปที่ประตูบ้าน เมื่อได้ยินเสียงเคาะ
เหมือนสุนัขโกลเด้นรีทรีฟเวอร์ตัวใหญ่เห็นไปรษณีย์เอาจดหมายมาส่ง
ในขณะที่เขาลอบอมยิ้มกับอาการแกล้งทำเป็นกลัวเด็ก ๆ ในชุดแฟนซีของอีกฝ่าย
จากโซฟาที่ตนเองนั่งอ่านหนังสืออยู่ และให้รายการโทรทัศน์เป็นฝ่ายดูเขามากกว่า
เมื่อทุกอย่างสงบลง พวกเขานั่งด้วยกัน คุยเรื่องอื่นที่นอกเหนือไปจากงาน
กลิ่นจากเสื้อผ้าและเนื้อตัวของลานซล็อตในวันนี้ ไม่เหมือนกันวันอื่นทั่วไป
กลิ่นหอมหวานของเครื่องเทศอย่างอบเชยกับจันทน์เทศ ปนกลิ่นหอมมันของวอลนัต
ที่เจ้าตัวใช้ทำพายฟักทอง หรือไม่เช่นนั้นก็เป็นซุป แต่บางครั้งก็เป็นควิกเบรดฟักทอง
ด้วยเหตุผลประการเดียวก็คือ เพื่อกำจัดเอาเนื้อฟักทองที่ถูกคว้านออกมาจากโคมไฟ
ไม่ให้เหลือทิ้งอย่างเปล่าประโยชน์ และโชคดี ที่ลานซล็อตทำอาหารเก่งพอที่จะจัดการได้
ในช่วงเวลาอย่างนี้ เพอร์ซิวาลเลือกที่จะไม่ปฏิเสธที่จะชิมรสอาหารพิเศษที่อีกฝ่ายเสนอให้
ริมฝีปากของลานซล็อตมีรสหอมหวานที่ยังคงหลงเหลือจากพายฟักทองเมื่อค่ำนี้
เสื้อสเวตเตอร์ไหมพรมที่สวมอยู่นุ่ม อบอุ่น และมีกลิ่นอายของคาปูชิโน่หลังมื้อเจืออยู่
หลังจากพวกเด็ก ๆ ไปกันหมดแล้ว แสงไฟในห้องนั่งเล่นที่เปิดเอาไว้ก็ไม่จำเป็นอีก
ในปีที่สิบเจ็ดของการทำงานของลานซล็อต และปีที่สิบแปดของเพอร์ซิวาล
เป็นฮัลโลวีนครั้งสุดท้ายที่แสงไฟในห้องนั่งเล่นยังคงส่องสว่าง
ก่อนที่ทุกสิ่งทุกอย่างภายในบ้านของเพอร์ซิวาลจะกลับสู่ความเงียบเหงาในปีต่อมา
ไม่มีอีกแล้ว... ห้องนั่งเล่นที่เคยส่องสว่าง มีโคมไฟจากฟักทองแกะเป็นรูปหน้าคน
มีเพียงชายร่างสูงผู้เงียบขรึมที่ยิ่งเงียบงันยิ่งกว่าเดิมหลงเหลืออยู่เพียงลำพัง
กับแสงไฟริบหรี่จากเทียนที่ตั้งไว้ริมหน้าต่าง เพื่อนำทางใครคนหนึ่งให้กลับ ‘บ้าน’ อีกครั้ง
เพอร์ซิวาลยืนอยู่ในความมืด จ้องมองเปลวเทียนเบื้องหน้า
แสงไฟเต้นระริก กลิ่นหอมของเทียนอวลอยู่ในอากาศที่นิ่งสนิท
ก่อนเทียนเล่มนั้นจะดับวูบ เกลียวควันม้วนตัวเป็นสาย
และกลิ่นหอมของเทียนจะถูกแทนที่ด้วยกลิ่นอื่นที่แสนคุ้นเคย
“คิดถึงฉันไหม...” เสียงนุ่มของใครคนหนึ่งกระซิบอยู่ข้างหู
ในขณะที่เพอร์ซิวาลเอื้อมมือไปดึงผ้าม่านที่เปิดแง้มเอาไว้ปิดลง
และกระซิบบางอย่างตอบเงาร่างของใครบางคนที่เคลื่อนไหวรวดเร็ว
ทว่าเงียบเชียบเข้ามาใกล้และโอบกอดร่างของเขาเอาไว้
คงไม่ดีสักเท่าไหร่ ใครจะมองเห็นเขาจูบกับวิญญาณของใครบางคน
ที่ยังคงมีกลิ่นอายของกาแฟอุ่นและรสหอมหวานของพายฟักทองบนริมฝีปาก
=======================================
ขอบคุณที่แวะมาอ่าน Happy Halloween 2016 นะคะ ^^