마이민윤 😼😽 · @ekulf_rf
14th Jan 2016 from TwitLonger
NC - [Os] MY Curiosity
ผมยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ รอยยิ้มร้ายถูกส่งให้ร่างบางที่กำลังนั่งตาปรือมึนกับสัมผัสก่อนหน้า มือเกเรของผมเลื่อนขึ้นไปตรงหว่างขาของซึงยุน ผมสัมผัสแผ่วๆที่แถวต้นขาด้านใน เจ้าของต้นขานุ่มนิ่มนั่นจ้องผมอย่างโกรธๆ
“หยุดนะซงมินโฮ” มันพยายามจะเอามือปลาหมึกของผมออก แต่ผมฝืนแรงไว้ได้ ตัวก็เล็ก แรงก็นิดเดียวจะทำอะไรได้... ผมใช้จมูกโด่งไซร้ตามแก้มนุ่มนิ่ม พร้อมกับค่อยๆเลื่อนมือขึ้นมาเรื่อยจนเจอส่วนอ่อนไหวของซึงยุน
“ไม่เอา ไม่หยุด”
“หยุด... อือ...” ผมนวดคลึงเบาๆจนซึงยุนหลุดครางออกมาเสียงต่ำในคอ ส่วนอ่อนไหวด้านล่างของซึงยุนกำลังแข็งตัวเต็มไปด้วยความต้องการ
“นายกำลังคิดอะไรอยู่หืม? คังซึงยุน” ผมกระซิบเสียงแหบพร่าที่ใบหูแดงก่ำของซึงยุน ก่อนจะงับติ่งหูนุ่มนั่นเบาๆ
“พอ...พอ...แล้ว...” มันพยายามดันหน้าอกผมออก แต่ผมไม่สนใจ ผมจับมือเรียวของซึงยุนที่ดันหน้าอกผมมาจูบเบาๆที่ฝ่ามือ
“มือนายสวยจัง” ผมชมจนอีกคนหน้าแดง ผมยิ้มมุมปากก่อนจะแกล้งเลียเล่นตรงนิ้วเรียวนั่น
“ไอ้บ้า” มันชักมือออกด้วยหน้าตาตื่นๆ
“อย่าน่ารักมากได้มั้ย เดี๋ยวก็ปล้ำซะหรอก”
“หยุดความคิดนั่นเลยนะไอ้มินโฮ”
ผมหัวเราะเสียงดังก่อนจะยกมือของผมอีกข้างขึ้นมาให้มันดู หน้าของมันแดงก่ำอย่างน่ารัก น้ำเหนียวในมือของผมเป็นหลักฐานอย่างดีว่าซึงยุนชอบการสัมผัสของผมมากแค่ไหน ผมหอมแก้มมันแรงๆก่อนจะแกล้งแซวซึงยุนหนักๆ “ดูจากมือของฉัน นายคงกำลังคิดทะลึ่งอยู่สินะ”
คำแซวของผมทำให้หน้าของซึงยุนแดงก่ำหนักมากกว่าเดิม ผมจับมันนอนราบลงกับเตียงนุ่มสีขาว มันพยายามดิ้นแต่ผมก็จับกดเอาไว้แบบนั้น “ไหนลองบอกมินโฮฮยองคนนี้มาสิว่า นายถามอะไรนางแบบคนนั้น”
“... ปล่อย!”
“บอกมาเร็วๆว่านายถามว่าอะไร ถ้าไม่บอกก็จะจับกดไว้แบบนี้แหละ”
“...” มันกัดปากตัวเองอย่างเคืองๆ “ถามว่านายจูบเป็นยังไง”
ผมยิ้มออกมาทันที ผมเอ็นดูกับคำถามของคังซึงยุนจริงๆ “อืม แล้วเธอคนนั้นตอบว่ายังไง”
“... เธอบอกว่านายจูบเก่ง... ฉันตอบคำถามแล้ว เพราะฉะนั้น... ปล่อย!!!”
ผมส่ายหน้าไม่สนใจที่ซึงยุนงอแง “แล้วทำไมนายถึงต้องอยากรู้มากขนาดนั้นด้วย หืม? ฉันสงสัยตั้งแต่ตอนที่จะเล่นฉากนี้แล้ว ทำไมนายถึงมาตื๊อขอดูอยู่ได้”
“ไม่มีเหตุผล แค่อยากรู้ไม่ได้หรอไง” มันมองผมอย่างงอนๆ แต่นั่นกลับทำให้ผมอยากจะแกล้งมันหนักกว่าเดิม
“อยากรู้เฉยๆ แล้วทำไมตอนนี้ต้องหน้าแดงด้วยล่ะคังซึงยุน” ผมถามพลางฟัดแก้มนุ่มแรงๆ
“หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะซงมินโฮ!”
“ไม่หยุด ไม่ต้องมาตีหน้าโหดใส่หรอก ไม่กลัว” ผมยกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ “บอกมานะว่าทำไมถึงต้องอยากรู้ด้วย”
“ก็แค่อยากรู้ ไม่มีเหตุผลแอบแฝง” ซึงยุนพยายามจะดิ้นให้หลุดออกจากการพันธนาการของผม “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะมินโฮ!”
“แล้วทำไมไม่ถามฉัน” หลังจากที่ผมถามคำถามนี้ออกไป ซึงยุนทำหน้าตกใจเหมือนคนที่ทำอะไรผิด ผมเลยแกล้งถามต่อพร้อมกับลูบแก้มนุ่มนิ่มนั่นเบาๆ “ทำไมนายถึงต้องอยากรู้ด้วยล่ะว่าฉันจูบเก่งหรือเปล่า หืม?”
“ไม่รู้ ปล่อย!”
“ไอ้พวกปากแข็ง” ผมหัวเราะเบาๆก่อนจะแกล้งมันต่อ “ไหนลองเรียกฮยองให้ฉันชื่นใจก่อนแล้วเดี๋ยวปล่อย”
“... ไม่”
“เร็วๆ ไม่เรียก ไม่ปล่อยนะ”
“...” มันทำหน้าบึ้งก่อนจะพูดเสียงเบาจนแทบจะเป็นเสียงกระซิบ “ฮยอง..”
ผมยิ้มกว้างอย่างไม่รู้สาเหตุ ตอนนี้ผมอยากจูบปากอิ่มน่ารักของซึงยุนมากเหลือเกิน “วันหลังถ้าอยากรู้อะไรให้มาถามฮยองคนนี้เข้าใจมั้ยเด็กดื้อ” ผมพูดพลางใช้จมูกโด่งของผมซุกไซร้ที่แก้มขาวนุ่มนิ่มนั่นเบาๆ
“ตอนนี้จะไม่อยากรู้อะไรเกี่ยวกับนายอีกแล้ว เพราะฉะนั้นปล่อยเดี๋ยวนี้”
“ไม่เอา” ผมพูดก่อนจะก้มลงไปกระซิบชิดริมฝีปากของซึงยุน “แล้วนายไม่อยากรู้แล้วหรอว่า ฉันจูบเก่งไหม”
มันดิ้นพล่านอีกครั้ง “ไม่อยากแล้ว ปล่อย!”
ผมรวบมือของซึงยุนสองข้างให้ขึ้นมาอยู่เหนือหัวของมัน และใช้มือข้างนึงจับล็อคข้อมือเล็กสองข้างของซึงยุนไว้กับเตียงนุ่ม “ไอ้พวกปากแข็ง” ผมพูดก่อนจะทำปากบุ้ยไปที่กางเกงในสีดำของซึงยุนที่ตอนนี้กำลังเปียกฉ่ำไปด้วยความต้องการ “ร่างกายของนายกำลังตื่นเต้นกับคำพูดทะลึ่งๆและสัมผัสของฉันอยู่แท้ๆ”
“...” ซึงยุนนิ่งเงียบ หน้าของมันแดงจนจะเป็นลูกตำลึง ผมขึ้นมาคร่อมบนตัวของซึงยุนไว้เพื่อไม่ให้มันยกเท้าขึ้นมาถีบผม “อย่าคิดทำอะไรบ้าๆนะซงมินโฮ”
“ยังไม่ได้คิด แต่กะว่าจะทำเลย” ผมพูดแล้วรีบจูบปิดปากคนที่กำลังเริ่มจะปริปากบ่นอีกครั้ง มันเม้มปากแน่นไม่ยอมจูบตอบผม ผมจึงซุกไซร้ไปที่ซอกคอขาว จูบแรงๆด้วยความมันเขี้ยว ผมใช้มือสากเลิกเสื้อเชิ้ตของซึงยุนขึ้น ตอนนี้ร่างกายของมันเผยให้ผมเห็นเกือบจะทั้งตัว ผมใช้นิ้วโป้งลูบสลับกับบดบี้ที่ยอดอกของมันเบาๆ ซึงยุนครางต่ำในลำคอ มันกัดปากแน่นเพื่อไม่ให้มีเสียงครางออกมา ผิดกับความซื่อตรงของร่างกาย หน้าอกเล็กๆของซึงยุนแอ่นขึ้นมาเล็กน้อย ผมรู้ว่าคนตัวเล็กตรงหน้ากำลังต้องการอะไร
“อยากได้อะไรหรอ” ผมแกล้งถามพลางนวดคลึงอกนุ่มนิ่มพร้อมกับเขี่ยเล่นเบาๆ
มันไม่ตอบ แต่หน้าแดงๆของมันตอบคำถามได้เป็นอย่างดี พอถูกผมจับได้ มันเลยไม่แอ่นอกขึ้นมาอีก ผมยิ้มอย่างเอ็นดูในท่าทางขัดๆเขินๆของซึงยุน ผมเลียปากของตัวเองและมองยอดอกสีชมพูเข้มนั่นด้วยความปรารถนาอยากได้
“นี่ ถ้าฉันปล่อยมือนาย นายจะดิ้นอีกไหม” ผมจูบเบาๆอย่างเอาใจตรงคางบุ๋มน่ารักๆของซึงยุน
“ดิ้น เพราะฉะนั้นปล่อยฉันได้แล้ว”
“งี้มันน่าปล่อยอีกหรอ” ผมหัวเราะพร้อมกับซุกไซร้ที่แก้มนุ่มอย่างเอาใจ
“ถ้าฉันหลุดออกไปได้ ฉันเอานายตายแน่ซงมินโฮ!”
“ไอ้พวกปากไม่ตรงกับใจ” ผมบ่นด้วยรอยยิ้มกว้าง ทำไมซึงยุนถึงได้น่ารักขนาดนี้นะ ผมจับมือของซึงยุนลงมาไว้ที่ด้านข้างแล้วล็อคมือเอาไว้ เพราะปากของผมอยากจะสัมผัสกับผิวนวลนุ่มตรงอกของซึงยุนอีกซักพักใหญ่
การที่มันดื้อแบบนี้ ยิ่งทำให้ผมรู้สึกอยากจะเอาชนะมากขึ้น ผมงับเสื้อเชิ้ตแล้วจับขึ้นมาให้เห็นส่วนหน้าอกของซึงยุนมากขึ้น ผมแกล้งก้มลงไปดมตรงแถวหน้าอกขาวนวล
“ไอ้บ้าๆๆๆ” มันบ่นไม่หยุดและทำให้ผมหัวเราะออกมาอีกครั้ง ผมแกล้งใช้ปากเป่าไว้ที่ยอดอกทั้งสองข้าง ซึงยุนสะดุ้งเบาๆ มันหน้าแดงและพยายามจะหันหน้าหนีผมเมื่อผมลุกขึ้นมาแอบมองหน้าของมัน
ผมหอมแก้มนุ่มที่ยุ้ยออกมาเพราะความงอนของเจ้าของอีกครั้ง ก่อนจะหันมาจัดการยอดอกน่ารักสีชมพูเข้มนั่น ผมใช้ลิ้นสากเลียจนซึงยุนสะดุ้งสุดตัว
“ไม่เอานะ มินโฮ”
“ไม่เอาอะไร นายก็ชอบนี่หน่า”
“พอ...อ๊ะ...” มันยังไม่ทันได้ตอบ ผมก็ชิงเอาลิ้นเกี่ยวกวัด แล้วใช้ปากดูดดึงงับเล่นเบาๆจนซึงยุนครางออกมาไม่หยุด
ยิ่งซึงยุนครางมากเท่าไร ใจของผมมันยิ่งอยากจะแกล้งมันมากขึ้น ผมคลานขึ้นไปมองหน้าหวานที่กำลังกัดปากแน่น
“ชอบไหม”
“ไม่!”
“เดี๋ยวนายคงได้ปากแข็งอีกไม่นานหรอก” ผมพูดแซว “เพราะฉันจะจูบนายให้ปากนิ่มเลยล่ะ”
ซึงยุนตาโตตกใจในคำพูดของผม ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงอยากแกล้งซึงยุนมากขนาดนี้ ผมจูบไปที่ปากอิ่มนั่นเบาๆอย่างอ่อนโยนก่อนจะเร่งจังหวะให้ร้อนแรงขึ้น ซึงยุนครางเสียงต่ำบ่งบอกถึงความพึงพอใจในรสจูบของผม และจูบตอบผมอย่างกระหาย ผมลองปล่อยมือของซึงยุนออก แล้วจับมาคล้องคอของผมเอาไว้ ซึงยุนไม่ดื้อเหมือนก่อนหน้า
“ตอนนี้นายรู้รึยังว่าฉันจูบเก่งไหม” ผมละออกจากนุ่มนิ่มนั่นแล้วกระซิบอ้อนชิดริมปากของคนหน้าหวาน
“ไม่...” มันตอบเสียงเบาจนแทบจะเป็นเสียงกระซิบ แล้วยื่นหน้ามาปิดระยะห่างของปากของเราอีกครั้ง ผมยิ้มกว้างเพราะรู้ว่าซึงยุนกำลังเสพย์ติดรสจูบของผม ผมจูบ และดูดปากล่างสลับกับปากบนอย่างเอาใจ
“อือ...อืม...” มันครางเสียงต่ำ ผมจูบปากนุ่มนิ่มนั่นอย่างกระหาย แล้วกระซิบชิดริมฝีปากของคนที่กำลังหอบหายใจจังหวะเดียวกันกับผมอีกครั้ง “เป็นไง หายสงสัยรึยัง”
มันส่ายหน้าแล้วตอบออกมาด้วยเสียงที่แหบพร่า “ยัง..”
ผมยิ้มกว้างเหมือนคนบ้า คนอะไรจะน่ารักน่าเอ็นดูได้ขนาดนี้ ผมก้มหน้าลงมาฟัดแก้มนุ่มก่อนจะซุกไซร้ไล่ไปที่ปากอิ่ม ซึงยุนดูเย้ายวนมากด้วยดวงตาที่มองผมมาด้วยความกระหาย มันกัดปากตัวเองเบาๆ ผมรู้สึกว่าผมกำลังถูกคนตรงหน้ายั่ว
“มินโฮ... อือ... หยุด... ” มันครางต่ำในลำคอเมื่อผมใช้มือสากหนาลูบไล้ไปทั่วอกนุ่มนิ่มด้วยความปรารถนา มือของผมลากผ่านแล้วกดย้ำตรงหัวนมสีชมพูเข้มนั่น ผมแกล้งงับปากล่างมันเล่นเบาๆ
“ไหนลองบอกเหตุผลมาซักข้อทีว่าทำไมฉันควรหยุด” ผมจูบเบาๆที่คางบุ๋ม หน้าตาของซึงยุนเวลากำลังมีความต้องการทำให้ผมตื่นเต้น
“เพราะ...เราเป็นเพื่อนกัน” มันมองผมด้วยความรู้สึกสับสน เหมือนผมพึ่งไปถามคำถามจี้ใจดำของมัน
“เพื่อนกันก็ทำแบบนี้ได้นี่หน่า” ผมจูบปลอบก่อนจะยั่วเย้ามันอีกครั้ง “แล้วนายไม่อยากรู้ว่าหรอว่าอย่างอื่นฉันเก่งหรือเปล่า”
หน้าของซึงยุนแดงก่ำอีกครั้งเป็นคำตอบให้ผม ผมยิ้มกว้างเหมือนคนบ้า “ฉันจะปล่อยให้นายลองตัดสินใจเอาเองว่านายอยากให้ฉันหยุดจริงๆหรือเปล่า” ผมจับมันลุกขึ้นนั่งแล้วก็ถอดเสื้อของมันออก มันส่ายหน้าเบาๆเพื่อให้หน้าม้าของมันกลับเข้าทรง ผมจับมันนอนลงอีกครั้ง ตัวของซึงยุนแดงไปหมดด้วยความอาย
“ว่าไง อยากให้ฉันหยุดรึเปล่า”
มันไม่ตอบแต่เอาหมอนมาปิดหน้าของตัวเองไว้แทน และผมเดาว่านั่นคงเป็นคำตอบว่าไม่อยากให้ผมหยุด
ผมหัวเราะเบาๆเอ็นดูในความน่ารักของหมาน้อยตัวแดงเป็นกุ้งลวกตัวนี้ ผมสัมผัสนวดคลึงไปที่อกนุ่ม คราวนี้มันแอ่นอกให้ผมเล็กน้อยเพื่อที่จะให้ผมสัมผัสมันมากขึ้น
ผมเลียปากตัวเองจนชุ่มก่อนจะใช้ลิ้นสากเลียที่ยอดอกของซึงยุนเบาๆอีกครั้ง คราวนี้มีมือของผมมาคอยช่วยด้วย ลิ้นเกี่ยวกวัดช้าๆเรียกเสียงครางหวาน ผมหัวเราะเบาๆเมื่อซึงยุนกอดหัวของผมไว้แน่นด้วยความเสียวซ่าน ผมไล้ลิ้นลากเลียให้ความยุติธรรมแก่ยอดอกทั้งสองข้างของซึงยุน และดูท่าทางคนด้านล่างกำลังติดใจด้วยเหมือนกัน
“มินโฮ... อือ...”
ผมละของจากอกอันนุ่มนิ่มขึ้นมาเอาหมอนออกจากหน้าซึงยุน
“หยุดทำไม” มันทำหน้าเคืองๆ
และนั่นก็เรียกเสียงหัวเราะจากปากผมอีกครั้ง ผมใช้มือบีบคลึงแถวยอดอกอย่างเอาใจ ผมยิ้มอ้อน “ไหนเรียกว่าฮยองก่อนสิ”
“ไม่เอา”
“เร็วๆ” ผมพูดยิ้มๆก่อนจะแกล้งบี้ยอดอกของซึงยุนเล่นเบาๆให้คนตรงหน้าสะดุ้ง
มันทำหน้าเป็นตูดที่โดนผมบังคับ “มินโฮ...ฮยอง...”
“ดีมาก” ผมพึงพอใจมากเวลาซึงยุนเด็กดื้อยอมทำตัวน่ารักแบบนี้ “เดี๋ยวฮยองจะให้รางวัลที่ทำตัวน่ารักนะ”
ผมลากลิ้นไล่ลงไปที่ด้านล่าง กางเกงในของซึงยุนเปียกฉ่ำไปด้วยความต้องการ ผมจับขาของซึงยุนแยกออกพาดไว้ที่บ่ากว้างของผม ผมงับและดูดเบาๆไปที่ต้นขาอ่อน
“เจ็บนะ เห็นไหมว่ามันมีแผล” มันตีที่ไหล่ของผมแรงๆ แต่แทนที่ผมจะโกรธ ผมกลับยิ้มอย่างเอ็นดู ผมซุกไซร้หน้าของตัวเองตรงต้นขานุ่มและพยายามจับตรงส่วนขาที่ไม่มีแผล ผมกดจูบดูดแรงๆที่ขาอ่อนนั่นจนคนร่างบางต้องเอาหมอนมากดปิดหน้าของตัวเองไว้อีกครั้ง เพื่อไม่ให้ตัวเองส่งเสียงครางออกมา
“ฉันอยากได้ยินเสียงของนาย เอาหมอนออกเดี๋ยวนี้นะ” ผมสั่งและพยายามดึงหมอนออกจากหน้าของซึงยุน
“ไม่เอา” มันยื้อหมอนเอาไว้แน่น จนผมต้องยอมแพ้
“เดี๋ยวฉันจะทำให้นายลืมหมอนใบนั้นไปเลยคอยดู” ผมยกสะโพกของซึงยุนขึ้นแล้วค่อยๆถอดกางเกงในของซึงยุนออก ผมก้มลงเลียไล่ตั้งแต่โคนจนถึงปลายเหมือนตรงนั้นของมันเป็นไอศครีม ผมเน้นย้ำตรงปลายยอดจนคนร่างบางครางออกมาไม่หยุด ผมยิ้มอย่างพึงใจในผลงาน ผมแกล้งเล่นอยู่แบบนั้นสักพักใหญ่ ก่อนจะเข้าครอบครองอีกครั้ง ความร้อนภายในปากของผมทำให้ดิ้นบิดไปมาด้วยความเสียวซ่าน ผมจับขาของมันให้อยู่นิ่งๆ ก่อนจะเริ่มใช้ฟันค่อยครูดขึ้นลงเบาๆ ทุกครั้งที่เกิดการขยับ มันจะส่งเสียงครางออกมาดังๆ ผมเร่งจังหวะเร็วขึ้นเมื่อซึงยุนเริ่มขยับสะโพกตาม
“มินโฮ.. อื้อ... ไม่ไหวแล้ว... ” มันร้องครวญครางด้วยเสียงแหบพร่าก่อนจะแตกออกมาในปากผม ผมกลืนน้ำขาวขุ่นนั่นอย่างไม่นึกรังเกียจ ผมลุกขึ้นมามองคนที่ไร้เรี่ยวแรง ผมหยิบเอาหมอนออก ตาของซึงยุนเยิ้มฉ่ำไปด้วยความต้องการ เหงื่อออกทั่วใบหน้าหวาน มันไม่ยอมมองมาที่ผมและพยายามจะหายใจเข้าออกลึกๆเพื่อที่จะให้กลับมาหายใจได้อย่างปกติ
ผมใช้มือเช็ดน้ำที่เลอะปากของผมเบาๆ แล้วยิ้มมองคนน่ารักตรงหน้าด้วยความเอ็นดู ผมก้มลงไปฟัดแก้มนุ่มนิ่มนั่นแรงๆด้วยความมันเขี้ยว ผมเลียเบาๆเล่นที่ติ่งหูก่อนจะแกล้งแซวซึงยุนอีกครั้ง “เพราะนายชอบกินแต่ของหวานๆแน่เลย น้ำของนายเลยมีรสชาติหวานเหมือนกัน”
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ ฉันไม่อยากฟัง” มันพยายามจะผลักผมออกอีกครั้ง แล้วขว้างหมอนใส่ผม
“หึๆ ไม่รู้แหละ ตอนนี้ตาฉันบ้างแล้วนะ” คำพูดของผมทำให้มันนึกกลัวจนพยายามจะคลานหนีไป แต่ผมจับขาของซึงยุนไว้ได้ทัน
“นายอย่ามาเล่นพิเรนทร์อะไรแบบนี้นะมินโฮ!” มันหันหลังกลับมาด่าผมที่กำลังกดตัวของมันให้นอนราบอยู่บนเตียง
“ฉันว่าไม่ได้เล่นนะตอนนี้ ฉัน ‘เอา’ จริง” ผมพูดแซวจนเรียกสีเลือดได้จากคนหน้าหวานได้เป็นอย่างดี ผมนวดคลึงเบาๆที่บั้นท้ายเล็กๆอย่างเอาใจ
“ปล่อยๆๆๆ ฉันยังไม่พร้อม”
“นี่ ฉันสงสัยมานานแล้วว่าทำไมนายถึงไม่ยอมเรียกฉันว่าฮยอง”
“ทำไมทุกเรื่องที่ฉันทำ มันต้องมีเหตุผลด้วยรึไง” มันตอบกวนๆจนทำให้ผมแกล้งตีบั้นท้ายเล็กๆนั่นเบาๆ มันสะดุ้งแล้วทำหน้างอ ผมก้มลงไปนอนทับมันแล้วลอบฟัดแก้มนุ่มนั่นแรงๆด้วยความมันเขี้ยว
“ตอบมาเร็วๆเลยนะคังซึงยุน”
ผมเห็นมันกัดปากแน่นก่อนจะเอาหน้าซุกหมอนอีกครั้ง มันพูดเสียงอู้อี้แต่ผมก็ยังได้ยินชัดเต็มหูทั้งสองข้าง หูของซึงยุนแดงก่ำ
“เพราะ...ฉันอยากให้นายสนใจฉัน...”
“ถ้านายจะน่ารักขนาดนี้นะซึงยุน...” ผมกัดปากตัวเองแน่น คังซึงยุนน่ารักมากจนผมแทบจะระเบิดออกมา ผมลุกขึ้นแล้วจับบั้นท้ายเล็กๆของซึงยุนขึ้นมาก่อนจะค่อยๆสอดใส่นิ้วเข้าไปในช่องทางรักของซึงยุน
“อ๊ะ... มินโฮ เจ็บ...” ซึงยุนนอนคว่ำกอดหมอนเอาไว้แน่นและโก้งโค้งให้ผม ท่าทางแบบนั้นทำให้ผมจะเป็นบ้า
“ทนหน่อยนะซึงยุน” ผมบอกให้ซึงยุนทนแต่เหมือนผมเองนั่นแหละที่เกือบจะทนไม่ได้แล้ว ผมสอดนิ้วเข้าไปอีกนิ้ว ช่องทางรักของซึงยุนทั้งคับแน่นและร้อนไปหมด ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าส่วนล่างของผมได้เข้าไปจะเป็นยังไง ผมค่อยๆขยับเข้าออกไปเรื่อยๆ เสียงบ่นว่าเจ็บของซึงยุนดังมาไม่ขาดสายจนสุดท้ายผมก็สัมผัสไปโดนจุดๆนึงที่ทำให้ซึงยุนครางออกมาไม่เป็นภาษา
ผมยิ้มกว้างออกมาทันที ผมแกล้งย้ำตรงจุดนั้นเรื่อยๆเพื่อเรียกเสียงครางหวานก่อนจะดึงนิ้วออก คนด้านล่างผมโวยวายที่ผมไม่ทำต่อ ซึงยุนชักจะน่ารักมากเกินไปแล้วนะ ผมรีบรูดซิปกางเกงลงก่อนจะจับแท่งเนื้อร้อนนั่นเสียดสีกับช่องทางรักของซึงยุน หูของคนที่กำลังก้มหน้าอยู่นั่นกำลังแดงก่ำ ผมอยากเห็นหน้าของซึงยุนมากเหลือเกิน แต่ไอ้จอมดื้อนั่นมันไม่ยอมที่จะให้ผมเห็นหน้ามัน ผมจับส่วนอ่อนไหวของผมใส่เข้าไปในช่องทางรักของซึงยุน ผมค่อยๆดันเข้าไปในช่องทางอันคับแน่นนั่น
“อ๊ะ... อือ เจ็บอะ...”
“ซึงยุนน่า... อีก...นิดเดียวนะ” ผมเรียกชื่อคนที่อยู่ด้านล่างด้วยเสียงที่แหบพร่า ผมลูบไปทั่วตัวของซึงยุนและจูบไปที่กลางหลังอย่างเอาใจจนช่องทางรักค่อยๆเปิดรับผมจนเข้าไปได้จนมิด ผมขยับช้าๆในช่วงแรกเพื่อให้อีกคนสามารถปรับตัวได้ทันก่อนจะค่อยๆเร่งจังหวะโดยพยายามจะกระแทกกระทั้นให้โดนจุดกระสันของซึงยุนย้ำๆจนมันครางออกมาไม่หยุด
“อา... อือ... มินโฮ มันคับไปหมด”
“ซึงยุน...” ผมทนไม่ไหว ผมดึงออกก่อนจะจับคนตรงหน้าพลิกตัวให้หันมาเผชิญหน้ากับผม หน้าของซึงยุนแดงก่ำ ตาของมันหวานเยิ้ม มันงอแง ไม่ยอมให้ผมจับมันนอนหงายแบบนี้
“ไม่เอาๆ ฉันอาย” ซึงยุนพยายามจะหันหนีอีกครั้ง
“อยู่นิ่งๆสิเด็กดื้อ” ผมดึงหมอนออกจากหน้าของซึงยุนแล้วโยนไปที่พื้น ตอนนี้คนตัวเล็กเลยได้แค่เอามือปิดหน้าของตัวเองแทน ผมหัวเราะอย่างเอ็นดูก่อนจะเอามือที่ปิดหน้าของซึงยุนมาคล้องที่คอของผม ก่อนจะค่อยๆใส่เข้าไปในช่องทางรักของซึงยุนอีกครั้ง คราวนี้ผมขยับช้าๆอย่างอ่อนโยน
“อ๊า...” ซึงยุนพยายามจะเอามือไปปิดหน้าอีกครั้ง แต่ผมไม่ยอม ผมก้มลงไปจูบปากนั่นอย่างดูดดื่ม ผมงับปากอิ่มด้านล่างของมันเบาๆด้วยความมันเขี้ยว ผมครางต่ำในลำคอทุกครั้งที่ผมเคลื่อนไหวเข้าออกช้าๆ แต่เจ้าคนน่ารักด้านล่างผมเหมือนจะน่ารักมากเกินจนทำให้ผมทนที่จะค่อยๆขยับช้าๆไม่ไหว มันปิดหน้าตัวเองแล้วครางเสียงหวานอยู่แบบนั้น แก้มแดงๆที่ล้นเกินมือเรียวนั่นทำให้ผมกำลังจะเป็นบ้า
“ซึงยุน นายมันน่ารัก” ผมพูดหวานใส่และปฏิกิริยาของคนตรงหน้ากลับรัดผมแน่นมากขึ้น ผมเสียวซ่านไปทั้งร่าง และนั่นทำให้ร่างกายของผมทนไม่ไหวอีกต่อไป ความต้องการที่มีต่อคนตรงหน้ามันเอ่อล้นขึ้นมาอีกครั้ง ผมเร่งจังหวะขึ้นเร็วๆ ซึงยุนเอาขาเกี่ยวที่เอวของผมอย่างรู้งาน
“มินโฮ ไม่ไหว...แล้ว... อ๊ะ” ซึงยุนครางเสียงดัง จิกที่หลังของผมแรงๆ ก่อนจะปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นออกมาอีกครั้ง มันหอบหายใจแรงๆหลังจากการปลดปล่อย มันตีผมแรงๆที่หน้าอก ทำหน้างอนๆ ภาพตรงหน้าช่างเย้ายวน ปากห้อยๆที่เปิดออกมาเล็กน้อยเพราะการหอบหายใจไม่ทัน ทำให้ด้านล่างของผมขยายใหญ่ขึ้นด้วยความต้องการ จนทำให้ซึงยุนตีผมแรงๆ “หยุดนะ มันเจ็บ!”
“เจ็บ แต่นายก็ชอบไม่ใช่หรอไง ตาฉันบ้างแล้วนะ”ผมยิ้มอ้อนก่อนจะเริ่มเร่งจังหวะขึ้นเพื่อตัวเอง “ยุนน่า... อือ...” ผมครางต่ำในลำคอ และไม่นานนักผมก็ปลดปล่อยเช่นกัน ผมล้มลงนอนข้างๆซึงยุน ผมพยายามจะดึงคนตรงหน้ากอดปลอบให้หายตกใจ แต่มันกลับดิ้น ผมหัวเราะเบาๆ ก่อนจะขยับตัวเข้าไปกอดมันแทน ผมจูบที่ขมับของซึงยุนหมายจะปลอบใจ
“ถ้าพรุ่งนี้ฉันเดินไม่ได้นะ ฉันจะ..!”
ผมจูบปิดปากคนขี้บ่นแล้วดูดปากนุ่มนิ่มเบาๆ “นายจะทำไม”
“...” มันหน้าแดงด้วยความโกรธที่ตอบโต้ผมไม่ได้ มันหันหลังให้ผม ผมจูบอ้อนที่ไหล่ขาวอย่างเอาใจ
“ไม่โกรธนะเด็กดื้อ”
“โกรธ โกรธมากด้วย! ไปเอาหมอนมา” มันชี้สั่งและผมก็รีบทำตาม เมียผมสั่งนี่หน่า ทำไมผมจะไม่ทำตาม จริงไหม
“นี่ครับ”
“น้ำเปล่าด้วย”
ผมเดินไปที่ตู้เย็นแล้วปีนขึ้นมานอนบนเตียง
“เอาน้ำมา”
“เดี๋ยวป้อนให้”
“ไม่เอา สกปรก” มันพูดแล้วตีที่อกของผม “ส่งน้ำมา”
“งั้นจูบปากฉันทีนึง แล้วเดี๋ยวให้น้ำนะ”
มันผลักผมออกแล้วก็ทำท่าจะลุกขึ้น “งั้นเดี๋ยวฉันไปเอาเองก็ได้”
“ไม่เอา อยู่นี่แหละ” ผมใช้จมูกโด่งไซร้ไปที่แก้มนุ่ม “แค่จูบเอง กลัวหรอ”
“ไม่ได้กลัว” มันพูดอย่างงอนๆก่อนจะลุกขึ้นมา มันผลักผมที่นอนตะแคงๆข้างๆมันนอนหงายลงกับเตียงนุ่ม ผมยิ้มแซวจนมันต้องตีผมแรงๆด้วยความเขิน มันหยิกแก้มผมก่อนจะเปลี่ยนมาลูบเบาๆที่แก้มแล้วก้มลงมาจูบที่ปากของผม
ปากนุ่มนิ่มของซึงยุนดูดเล่นที่ปากบนของผมเบาๆ ก่อนจะละออกจากปากของผมแล้วนั่งอยู่ข้างๆผม มันแบมือขอน้ำจากผมอีกครั้ง ผมลุกขึ้นนั่งแล้วลอบหอมแก้มมันด้วยความมันเขี้ยวอีกครั้ง
“น่ารักจัง”
“เอาน้ำมา”
ผมส่งยื่นให้มัน ซึงยุนพยายามเปิดขวดน้ำนั่นแต่ไม่ออก จนมันส่งมาให้ผม ผมยิ้มมองคนตรงหน้าอย่างเอ็นดู แล้วผลักขวดนั่นกลับไป “เปิดเองสิ”
“มินโฮ!”
“จูบก่อน แล้วเดี๋ยวเปิดให้”
มันทำหน้าบึ้งก่อนจะจูบผมแบบปัดๆ แล้วส่งขวดน้ำให้ผมอีกครั้ง
“ไม่เอา จูบดีๆสิ”
“เปิดเองก็ได้” ซึงยุนงอแงแล้วก็พยายามเปิดขวดน้ำอีกครั้ง ผมเอ็นดูในความน่ารักของลูกหมาตัวน้อยนี้อีกครั้งจนยื่นมือไปเอาขวดมาเปิดให้แล้วส่งให้มัน
“จูบขอบคุณฉันจะรอรับพรุ่งนี้เช้านะคังซึงยุน”
“ฝันไปเหอะ” มันพูดแล้วผลักอกของผมออก มันดื่มน้ำเข้าไปหลายอึกด้วยความกระหายน้ำ ผมรับน้ำดื่มเช่นกัน ร่างบางนอนหันหลังให้ผมแล้วก็เอาผ้าห่มมาห่ม ผมไม่เคยรู้สึกตื่นเต้นมากขนาดนี้กับการนอนข้างๆผู้ชายอีกคน ผมโอบเอวแล้วก็กระเถิบตัวเข้าไปนอนชิด คนตรงหน้าบ่นเล็กน้อยแต่ก็ยอมปล่อยให้ผมกอดแน่นๆอยู่แบบนั่น ผมจูบเบาๆที่ไหล่ขาวของซึงยุนอย่างเอาใจ
และไม่นานนัก ผมก็ได้ยินเสียงกรนเบาๆจากคนในอ้อมกอด ผมสอดแขนเข้าไปใต้คอของซึงยุนและจูบเบาๆที่ท้ายทอยตรงหางเต่าที่ผมหลงรัก
“สุดท้ายฉันก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าทำไมนายถึงไปถามนางแบบคนนั้น...(-///..///-)”
*END*