Cathareen I Simping 🦁 · @CathareenRomase
26th Aug 2015 from TwitLonger
[OS] Over [พานสาม]
อู๋ซันเสิ่งไม่รู้ว่าเขาอยู่ตรงนี้มานานเท่าไหร่
นับตั้งแต่ที่แห่งนี้ไม่เหลือใคร สามวัน? ห้าวัน? หนึ่งอาทิตย์?
จนถึงตอนนี้ก็จำไม่ได้แล้ว
อู๋เสียกลับไปแล้ว คุณชายสกุลเซี่ยกลับไปแล้ว คนของฉิวเต๋อเข่าก็กลับไปแล้ว
เขาเองก็ควรจะกลับ....ไม่มีสิ่งใดให้ทำอีกแล้วไม่ใช่หรือ
ที่แห่งนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว
มือกร้านคว้าสายกระเป๋าเป๋ขึ้น แต่เมื่อจะเหวี่ยงขึ้นหลังตัวเองกลับชะงักไป
...บางที...พรุ่งนี้....
...พรุ่งนี้...
ยืนกำมือแน่นสลับคลายอยู่หลายนาที สุดท้ายเขาก็ถอนหายใจ ปล่อยมือวางเป้ลงทีเดิม
จุดบุหรี่มวนใหม่ขึ้น นั่งลงจ้องมองวิวทะเลสาบเดิมๆที่เห็นมาตลอดหลายวัน
“อีกวัน.....อีกวันหนึ่ง.....”
อู๋ซันเสิ่งพึมพำเสียงเบา
“ถ้าแกไม่รีบออกมาฉันจะไปแล้วนะ....พานจื่อ”
เถ้าแก่สามไม่เคยอาลัยอาวรณ์ลูกน้องคนใด
เมื่อเอ่ยปากสั่ง หากคนไหนทำดีก็รอดตัว หากคนไหนทำพังก็ด่ากราด
แต่แน่นอน เมื่ออยู่ในกรวย การตัดสินใจของเขาเท่ากับความเป็นความตายของพวกนั้นด้วย อู๋ซันเสิ่งพึงรับผิดชอบต่อชีวิตที่สูญเสียไป ชดใช้ให้อย่างเหมาะสมเมื่อการคว่ำกรวยนั้นจบลง
การตายของใครก็ไม่เคยทำให้เขาหวั่นไหว ความตายเป็นเพียงสิ่งธรรมดา......เป็นสิ่งสามัญที่เกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ
..หากทุกอย่างคงมีข้อยกเว้น..
เสียงคลื่นจากปรากฏการณ์กาลักน้ำดังแผ่วเบา เคล้าคลอกับแสงจันทร์เหมือนทุกคืนที่ผ่านมา
...ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจว่าความเป็นไปได้มีน้อยแค่ไหน...แต่เมื่อเป็นเจ้าหมานี่ เขาก็ยังอยากจะรอ ลองเฝ้ารอ...
..เหมือนที่มันรอเขามาตลอด…
ดวงจันทร์ค่อยๆเคลื่อนสูงขึ้น พร้อมกับความรู้สึกบางอย่างในใจที่เจ้าตัวไม่อยากยอมรับ
ความรู้สึกที่อู๋ซันเสิ่งเมินเฉยมาตลอดหลายวัน.........กำลังแผ่ซึมออกมาตามเวลาที่ลดน้อยถอยลง
เขาไม่ได้หลับ ไม่สับหงก เพียงนั่งนิ่งๆจ้องมองทะเลสาบอยู่ท่าเดิม
สูดเอาควันบุหรี่เข้าปอดครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อบุหรี่มวนเก่าหมดลงก็จุดมวนใหม่ขึ้นมา
‘พี่สาม...สูบเยอะไปรึเปล่าครับ’
‘ยุ่งน่า ไปซื้อมาเพิ่มไป’
มวนแล้วมวนเล่า
‘พี่สาม...ผมจุดบุหรี่ให้’
‘เออ ขอบใจ’
มวนแล้ว....มวนเล่า....
‘ถึงพี่จะรามือแล้ว ผมก็จะตามไปดูแลด้วย’
‘ถุ้ย แกจะตามฉันไปตลอดเลยรึไง ถ้าฉันไปอยู่บ้านพักคนชราที่มีแต่คนแก่ๆเน่าๆ แกก็จะมาด้วยรึไง’
‘นั่นตรงกับที่ผมคิดไว้เลยล่ะ’
‘บังอาจ! แกคิดว่าคนอย่างฉันจะไปอยู่บ้านพักคนชราน่าเบื่อๆเรอะ มันต้องหมู่บ้านชนบทงามๆสิ!’
‘ไม่ว่าที่ไหน ผมก็ไปกับพี่หมดแหละ พี่สาม’
แสงอาทิตยรำไรโผล่พ้นปลายขอบฟ้า กระทบหยดน้ำค้างบนใบไม้
...เวลา....หมดลงแล้ว....
“เจ้าหมางี่เง่า ไหนบอกว่าจะไปอยู่บ้านพักคนชรากับฉัน”
หยดน้ำหยดแรกไหลลงมา ตามมาด้วยหยดที่สอง....หยดที่สาม....
ที่จริงเขารู้นานแล้ว รู้ว่าคนที่รอจะไม่ออกมา เพียงแต่ใจไม่อยากยอมรับ
..ยอมรับว่าจากไปแล้ว....ยอมรับว่าตายแล้ว...
แต่ความจริงก็คือความจริง
ตายแล้วก็คือตายแล้ว
อู๋ซันเสิ่งยืนขึ้น ปาดน้ำตาลวกๆก่อนจะหยิบกระเป๋าขึ้นมา
“ก็ได้...ถ้าแกจะทำตัวเป็นหมาดื้อ ไปรออยู่ข้างล่างนั่นก่อนฉัน..”
“แกต้องเสียใจแน่ เพราะแกคงต้องรออีกนาน.....กว่าเราจะเจอกันอีกครั้ง...”
“พานจื่อ”
เสียงฝีเท้าดังก้องในป่ายามเช้าที่เงียบสงบ
ผู้ที่ก้าวเดินออกไปนั้น ไม่หันกลับไปมองเบื้องหลังอีกเลย
END
*************************************************
แง O<--< สกิลการตั้งชื่อฟิคติดลบ Over ในที่นี้คือ เลิกค่ะ เลิกรอ...
คิดซะว่าเป็นตอนก่อน [OS] สวัสดี...อีกครั้ง ก็ได้ค่ะ YwY