First Call



*สปอยล์ภาคสิบปีแล้ว*


---


"ถ้าเสี่ยวเกอออกมาแล้ว นายมีแผนยังไง เคยนึกไว้บ้างหรือยัง" นายอ้วนนั่งลงหน้าประตูสำริด ผมนั่งลงตาม มองดูประตูสำริดตรงหน้า

"ฉันเคยไปเจอหมู่บ้านหนึ่งในภูเขา ทางตอนใต้ของมณฑลฝูเจี้ยน ฉันตั้งใจจะไปอาศัยอยู่ที่นั่นสักพัก..."


ตอนที่นายอ้วนถามคำถามนั้น ผมคิดเพียงแค่ว่าหลังทุกอย่างสิ้นสุดลงแล้ว อยากมีชีวิตสงบสุข ปลดวางจากภาระทุกอย่าง ธุรกิจต่างๆ ยกให้เสี่ยวฮัวเป็นคนจัดการ จากนั้นถ้าเมินโหยวผิงออกมาแล้ว หากเขาไม่รู้จะไปที่ไหน ผมก็คงชวนให้มาอยู่ด้วยกันที่หมู่บ้านนั้น ลากนายอ้วนไปด้วย บังคับให้ปลดเกษียณมาเป็นเลขาหมู่บ้านเสียเลย

มีบ้านให้อยู่ มีสหายรู้ใจ กินอิ่มหลับสบาย ยังจะต้องการอะไรอีก


อา แบบนั้นก็ฟังดูดีอยู่หรอก แต่ถ้าจะให้นับเป็นชีวิตครอบครัวที่สมบูรณ์พร้อมในบั้นปลาย ยังเหมือนว่าจะขาดอะไรไปอีกบางอย่าง

ผมแค่คิด เป็นแค่ความคิดที่จู่ๆ ก็วูบผ่านเข้ามาในหัวแล้วถูกปัดตกไปเพราะเป็นไปไม่ได้ ทว่าลึกๆ แล้วความปรารถนานี้ก็นับเป็นสิ่งแรงกล้าอย่างหนึ่งที่ลุกโชนอยู่เงียบๆ ในใจผม ระหว่างจินตนาการชีวิตหลังสิบปีนี้ไปต่างๆ นานา

ครอบครัว...


แต่ไม่คิดว่าความปรารถนาของผมจะได้รับการสนองตอบในรูปแบบนี้

คืนแรกหลังกลับจากฉางไป๋ซาน พอลืมตาตื่นขึ้นมา ก็เจอเด็กผู้ชายหน้าตาคล้ายผม นอนแทรกอยู่ตรงกลางระหว่างผมกับเมินโหยวผิง พร้อมส่งยิ้มอ้อนๆ มาให้


"อรุณสวัสดิ์ฮะ"


---


ควรจั่วหัวมั้ยว่าถังกาว มีแค่นี้แหละ แอร้ /วิ่ง




Reply · Report Post