[Drabble] #dmbjdaily (Free) อิสระที่ไม่ต้องการ [พานจื่อ+อู๋เสีย] @dmbjonly









“พี่พาน...พี่ไม่คิดจะไปทำอย่างอื่นบ้างเหรอ....อย่างออกไปเที่ยวบ้าง...ไปดูหนัง ไป....”


....ไปทำอะไรก็ได้ที่ทำให้พี่มีความสุขบ้าง.... ผมได้แต่เก็บประโยคหลังไว้ในใจ ไม่สามารถพูดอะไรได้อีกเมื่อพานจื่อหันมา


...จะต้องเจ็บปวดขนาดไหนกัน ถึงมีแววตาที่แตกสลายขนาดนี้...


บุคคลสำคัญที่จากไป แม้ตัวผมเองเป็นสายเลือดแท้ๆ ยังรู้สึกโศกเศร้าไม่เท่าผู้ชายคนนี้


“...ขอบคุณนะนายน้อย...ผมรู้ว่าคุณคงอยากให้ผมไปหาอะไรทำให้รู้สึกดีขึ้นบ้าง แต่มันไม่ช่วยอะไรหรอก...”


พานจื่อเบือนหน้ามองนอกหน้าต่างอีกครั้ง ปล่อยควันสีหม่นออกจากปากครั้งแล้วครั้งเล่า


ภายในห้องเช่าเล็กๆนี้อบอวลไปด้วยควันบุหรี่


...พี่สูบมากไปแล้ว... อีกประโยคที่ผมไม่ได้พูดไป ได้แต่มองที่เขี่ยบุหรี่ซึ่งพูนจนเกือบล้น


“....ตั้งแต่วันนั้นมา ชีวิตของผมก็มีแต่พี่สาม...เพื่อพี่สามเท่านั้น...” เขาเริ่มพูดเนิบช้า เหมือนเล่านิทานเรื่องหนึ่งให้ผมฟัง


“...ชีวิตที่ไร้ค่าของผม....พี่สามมองเห็นคุณค่าของมัน.....”


“ชีวิตที่ไร้ค่านี้....”


“พี่พาน...” ผมเอ่ยเสียงแหบแห้ง น้ำเสียงนั้นเหมือนจะบีบหัวใจผมจนเจ็บไปด้วย


“อา..ขอโทษทีนายน้อย ผมไม่ได้พูดคุยกับใครมาซักพักแล้ว ก็เลยเผลอพูดอะไรเรื่อยเปื่อย...” พานจื่อหันมายิ้มบางๆให้ผม


...พอเถอะ......ผมไม่อยากเห็นรอยยิ้มที่ราวกับร้องไห้ของพี่อีกแล้ว....


ผมสูดหายใจลึก ก่อนจะโพลงออกไปอย่างอัดอั้น


“พี่พาน....ผมพูดจริงๆ ผมไม่อยากเห็นพี่จมอยู่กับความเศร้าแบบนี้....”


“นายน้อย....”


“ผมรู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธ์ที่จะพูดอย่างนี้ แต่อย่าผูกตัวเองไว้กับอาสามอีกเลย.....พี่ควรจะมีความสุขได้แล้ว”


น่าแปลกใจ พานจื่อยิ้มกว้างกว่าเดิม คราวนี้รอยยิ้มนั้นเหมือนเป็นส่วนผสมของความเศร้ากับความยินดีรวมไว้ด้วยกัน ผมไม่รู้จะอธิบายยังไง


..แต่รู้สึกว่าเป็นรอยยิ้มที่อ่อนโยนมาก..


เขาเดินเข้ามาหาผมที่นั่งอยู่บนเตียง วางมือลงบนหัวแล้วลูบเบาๆ


“นายน้อยเป็นคนที่อ่อนโยนจริงๆ....คุณใจดีมาก....ขอบคุณสำหรับความห่วงใยนี้ แค่นี้ผมก็ดีใจมากแล้ว”


ผมโดนยีหัวรัวๆจนผมยุ่งไปหมด และเพราะอย่างนั้นจึงมองไม่เห็นใบหน้าพานจื่อยามเอ่ยประโยคถัดไป













“ 'อิสระ' อะไรนั่น ผมไม่ต้องการหรอกนายน้อย”








ได้ยินเพียงน้ำเสียงที่อบอุ่นจนน่าใจหาย...










“ผมต้องการที่จะถูกล่ามไว้ตลอดชีวิต....และถึงแม้คนล่ามจะไม่อยู่แล้ว...............”










“ผมก็จะเป็นคนจับโซ่ล่ามนั้นไว้เอง...”

.


.


.


.


.

.



.


พี่พาน.....ผมสงสัยเหลือเกิน.....แม้ความตายจะมาเยือนแล้ว พี่ก็ยังคงผูกโซ่นั้นล่ามวิญญาณตัวเองไว้ด้วยรึเปล่า.....





END



*****************************************

เมามากค่ะ O<--<

Reply · Report Post