หน้ากากดองงาน@เราเอง · @TripleNight
18th Mar 2015 from TwitLonger
SpoilFic part TouMaki in Sign 2
SpoilFic part TouMaki in Sign 2
+ สปอยล์พาร์ทโทมาคิที่(กำลังภาวนาให้ปั่นทัน...?)ในรวมเล่มชินอารา Sign เล่ม2ที่จะลงงานHigh Cadenceค่ะ T/////T
+ ดูเหมือนว่าโทมาคิจะเป็นคู่รองลูกรักไปซะแล้วค่ะ55555
+ ภาวนาให้ปั่นทันเถอะนะคะ "orz //อันนี้บอกตัวเอง แงงงง
เสียงเครื่องยนต์แผ่วเบาดังแว่วมาตามสายลมให้เด็กหนุ่มที่ตกอยู่ในภวังค์ความคิดรู้สึกตัว จักรยานคันงามขยับเบี่ยงหลบเข้าเลนในของถนนและลดความเร็วลงเล็กน้อย จังหวะพอดีกับที่รถบัสเล็กสีขาประดับลายแถบเหลืองและตราสัญลักษณ์โรงเรียนไม่คุ้นตาแล่นสวนผ่านมาในเลนข้างๆกัน
นัยน์ตาคู่คมสีม่วงน้ำเงินเหลือบมองเล็กน้อยด้วยความสนใจ หากก็ไม่ได้ติดใจอะไรมากนักเพราะเข้าใจในความเป็นเมืองท่องเที่ยวของฮาโกเนะเป็นอย่างดี... เขาตวัดสายตากลับมามองทางข้างหน้าอีกครั้งและกำลังจะตัดสินใจเร่งความเร็วผ่านไป หากไม่เกิดเหตุการณ์ประหลาดขึ้นเสียก่อน...
ชั่วขณะนั้น... ในจังหวะที่ร่างของเจ้าสมญาเทพภูเขากำลังจะล่วงผ่านพ้นช่วงหน้าต่างบานสุดท้ายของตัวรถไป นิ้วก้อยข้างขวาของเขาก็กลับกระตุกขึ้นมาครู่หนึ่ง ราวกับถูกอะไรบางอย่างที่มองไม่เห็นดึงไปจากข้างหลัง...
...ไม่แรงจนทำให้รู้สึกเจ็บ...
...แต่ก็ไม่เบาเกินจะปล่อยให้ผ่านเลยไป...
โทโดเหลียวหลังขวับ นัยน์ตาคู่คมพยายามชะเง้อมองตามหลังรถบัสปริศนาคันนั้นไป หากสิ่งที่เขามองเห็น... ก็มีเพียงประกายสีส้มเขียวแปลกตาของอะไรบางอย่างที่สะท้อนเข้าตามาในชั่ววินาทีสั้นๆเท่านั้นเอง...
“เมื่อกี๊...มันอะไรน่ะ...?”
ร่างโปร่งหากทว่าสมส่วนชะงักนิ่ง ขาข้างหนึ่งยันลงกับพื้นถนน ก่อนจะยกมือข้างขวาขึ้นมาพินิจพิจารณาใคร่ครวญอย่างถี่ถ้วนอีกครั้ง ปลายนิ้วก้อยกระดิกน้อยๆระคนสงสัย หากก็ไม่มีความรู้สึกใดๆเหมือนเมื่อครู่เกิดขึ้นมาอีก
...ว่างเปล่า...
...ไม่มีอะไรผูกอยู่บนนิ้ว...
......
โทโด จินปาจิ ยังคงยืนนิ่งมองปลายนิ้วตนเองสลับกับมองตามเส้นทางที่รถบัสคันนั้นขับหายลับไปแล้วอยู่อีกครู่หนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจกลับขึ้นจักรยานและมุ่งหน้าขี่กลับโรงเรียนอย่างไม่สนใจอะไรอีก...
หากลึกๆลงไปแล้วร่างกายของเขาก็ยังจดจำได้ดีถึงสัมผัสแปลกๆเมื่อครู่... สัมผัสฉุดรั้งที่ไม่มีที่มา ทว่ากลับทำให้ก้อนเนื้อในอกซ้ายเต้นถี่รัวขึ้นมาอย่างประหลาด...
...แปลกประหลาด...
...เพราะเหมือนถูกดึงรั้งเอาไว้ด้วยด้ายที่มองไม่เห็น...
......
...รั้งเอาไว้กับใครสักคนที่อยู่ที่ปลายอีกฟากหนึ่ง...
.
.
.
“หืม? มีอะไรหรอมาคิชิมะ?”
เสียงทุ้มเข้มเกินกว่าวัยของคินโจที่เอ่ยทักขึ้นเรียกให้คนร่างผอมสะดุ้งขึ้นมาเล็กน้อย นัยน์ตาโศกคู่สีแปลกตาละขึ้นมาจากการเฝ้ามองปลายนิ้วก้อยซ้ายของตัวเองครู่หนึ่ง ก่อนจะหลุบกลับลงมองอีกครั้งพร้อมเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาราวกับไม่มั่นใจ...
“เปล่า...ไม่มีอะไร...”
...เขาเองก็อยากจะเชื่อเช่นนั้นเหมือนกัน...