ใจโลเล Lv.25 · @Malangporyim
22nd Feb 2015 from TwitLonger
[Drabble] #dmbjdaily (ข้อเท้า) "ถุงเท้า" (เฮยเสียจื่อxซูว่าน)
Daomu Biji Drabble
#dmbjdaily 189 days left : ข้อเท้า (Ankle)
Pairing: เฮยซู (เฮยเสียจื่อ x ซูว่าน)
#黑苏 #黑万
ซูว่านกำลังวิ่งวุ่นคุ้ยหาข้าวของไปรอบๆ ห้อง สีหน้านิ่ว คิ้วขมวดมุ่น มือไม้รื้อค้นวุ่นวาย
"การหาถุงเท้าไม่เจอ เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของการมาค้างบ้านเพื่อนนะ ว่าไหม?" เฮยเสียจื่อผู้กำลังนอนเอกเขนกอยู่บนม้านั่งยาวด้วยท่วงท่าสบายๆ เอ่ยขึ้นยิ้มๆ
เด็กหนุ่มหันมามองเขาด้วยสีหน้าแปลกประหลาด ก่อนจะหันกลับไปเปิดกระเป๋า ตู้ ถุง ลิ้นชักในห้อง ไล่จากขวาไปซ้าย แล้วก็ซ้ายไปขวา หาดูอย่างละเอียดอีกรอบ
"อย่าบอกเชียวนะ ว่าคุณเป็นคนเอาไปซ่อน" ซูว่านพึมพำโดยไม่หันมา มือยังรื้อค้นต่อไป
เฮยเสียจื่อหัวเราะ "ฉันจะทำแบบนั้นไปทำไม"
"ถ้างั้นก็มาช่วยผมหาสิ เช้านี้ผมมีเรียนพิเศษ ถ้าผมไปสายตั้งแต่วันแรกของปีใหม่ งานนี้ไม่น่าดูแน่" ซูว่านบ่น
เมื่อไม่มีเสียงตอบจากอีกฝ่ายจึงเหลียวไปดู พบว่าเฮยเสียจื่อลุกขึ้นนั่งแล้ว ทำท่าทางเหมือนกำลังจ้องมองที่ตน จับตาการเคลื่อนไหวหนึ่งเดียวภายในห้องแคบนี้
"เรียนพิเศษ ไม่ได้ยินคำนี้มานานเชียว" ชายสวมแว่นดำเอ่ยกลั้วรอยยิ้ม
ซูว่านตอบ "แค่นี้ชีวิตผมก็เละเทะจะตายแล้ว ให้ผมได้มีชีวิตปกติบ้างเถอะ"
เด็กหนุ่มหยุดรื้อค้น หันกลับมาจ้องตานายแว่นดำนิ่งๆ
แว่นตาสีดำปิดบังอารมณ์ที่แสดงผ่านทางสายตา แต่สายตาเรียบเฉยของเด็กหนุ่ม ก็ปิดกั้นการคาดเดาอารมณ์ของอีกฝ่ายได้ไม่แพ้กัน
ในที่สุดเฮยเสียจื่อก็เอ่ยพลางลุกขึ้น
"นายใช้ครั้งสุดท้ายที่ไหน อาจจะลืมไว้ห้องข้างนอกหรือเปล่า ฉันจะออกไปดู"
END
13/02/2015
เป็นเดลี่ย้อนหลังที่ไกลโพ้นมาก 55555 จริงๆ เวิ่นไว้นานแล้ว แต่ลืมเอามาลง พราก TT w TT มันข้อเท้ายังไงเหรอ? ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แถค่ะ แง มันถุงเท้าๆ ก็ข้อเท้าๆ เหมือนกันแหละมั้ง เนอะ
......กาวจ้ะ กาวล้วนๆ ไม่มีเนต้าเจือปนแม้แต่เสี้ยว 5555555555555555 (← ผู้ป่วยอาการกาวอุดตันในสมอง)
อยากเขียนเฮยซู แต่เลาเนต้าไม่แน่นนนนน คาร์ฯ น้องซูก็ไม่แม่นนนนน โฮ เรือก็ลำน้อย ภาคซาไห่ยังไม่เข้า เราก็เอามาเขียนประหนึ่งคู่เคมี (นิสัยไม่ดีเลย 555) เลาแค่อ่านตอนพิเศษตรุษจีนแล้วอยากเขี๋ยนนน แบกเสียมไปคุ้ยฟิคจีนเจอแต่แนวจับกดจับกินรัวๆ เราอยากอ่านใสใส โฮ เลาแจวเองก็ด้าย~
เรื่องมีอยู่ว่าเมื่อวันโน้นนนนนนน เราไปค้างโรงงานนรก...แค่ก โรงงานสวรรค์ แล้วหาถุงเท้าตัวเองไม่เจอ พลันก็นึกถึงหัวข้อเดลี่ข้อเท้า ฮือ เอางี้แหละ! เอางี้แหละ!
จริงๆ ก็แค่อยากเขียนซีนที่พี่เฮยพูด "การหาถุงเท้าไม่เจอ เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของการมาค้างบ้านเพื่อนนะ" แค่นี้แหละนะ #ถุย!
ที่เหลือตรงนี้เป็นทอล์กเวิ่น ไม่ต้องสนใจก็ได้ค่ะ
↓↓↓
...มีใครอ่านเข้าใจไหม...
คือ แบบว่า ยังไงดีอะ แง ไม่รู้จะอธิบายยังไง จริงๆ งานเขียนที่ดีไม่ควรต้องมาอธิบาย แต่เราก็อยากเวิ่นความคิดของเราให้ฟังอะ แง งั้นยอมเป็นงานเขียนที่ต้องอธิบายไปแล้วกัน 555555
แบบว่าน้องซูเป็นคนธรรมดาใช่ม้า มาปอกวอลนัต (ในตอนพิเศษตรุษจีนกับพี่เฮย) ก็เลยคุยกันแบบ โอ๊ย ชีวิตผมยุ่งเหยิง (เพราะคุณนั่นแหละ) ผมจะไปแล้วนะ แต่หาถุงเท้าไม่เจอ ทีแรกก็สงสัยว่าคุณพี่เฮยเอาไปป่ะวะ จากนั้นพี่เฮยก็ลุกมาช่วย (ซึ่งนั่นไม่ใช่นิสัยของพี่เฮย+แสดงให้เห็นว่าพี่เฮยไม่ได้เอาไปซ่อนจริงๆ) และพี่เฮยก็ตาบอดอะ คือ ซูว่านนนน เอ็งเรียกให้คนตาบอดช่วยหาของอะ แล้วเขาก็มาาา O>-< ประมาณนี้แหละค่ะ *คนอ่านบอกว่าไม่เข้าใจแกเว้ย!*
คาร์ฯ อาจจะเพี้ยนจากอฟช.ไป (มาก) โฮ ให้อภัยด้วงน้อยในถังกาวตัวนี้ด้วยค่ะ 5555