Gejsz · @Gejsz
26th Sep 2014 from TwitLonger
1917
Dwór hrabstwa Montgomery,1917
Listopadowy wiatr trzasnął okiennicą i zgasił ostatni płomień świecy w krużganku. Młodzieniec skradłszy się do zagrody,wskoczył na rumaka i z okrzykiem ruszył przez zalany dziedziniec. Zwykł postępować odpowiedzialnie, gdyż był nadzwyczaj inteligentnym i wykształconym człowiekiem. Mimo rozsądku i ambitnych planów na przyszłość szybciej robił niż pomyślał.
Ciszę cmentarnego spokoju rozdarł grzmot oddalającej się burzy. Emma w dali ujrzała jeźdźca tnącego mgłę. To on – jej kochany.
- uciekaj! – krzyknęła przerażona i popatrzyła w dół.
W blasku ostrza migotały jej najpiękniejsze chwile życia. Upadła.
Hrabia dzielnie walczył ze zbirami, aż sił mu zabrakło i w chwili nieuwagi został śmiertelnie pchnięty szpadą. Resztkami sił przyczołgał się do Emmy, by ostatni raz ją pocałować i trzymając się za ręce usnęli.
Ich dusze nie zostały zaspokojone przed śmiercią i tułały się po świecie przez prawie 100 lat. Wtedy to hrabia zdecydował: "musimy zostawić po sobie ślad na tym świecie, by odejść w spokoju". W tym momencie zawiał silny wiatr i zabrał ich niczym ziarenka piasku. Przez uchylone okno wpadli do pracowni. W niej była osoba śpiąca na biurku i prototyp urządzenia. Hrabia popatrzył bystrym wzrokiem na Emmę, kiwnęli głowami w czystym porozumieniu i łuną światła weszli w owe urządzenie, tworząc je pięknym niczym kolorowy wiatr we włosach panienki i niesamowicie mocnym obliczeniowo.