ดักตบโดยอน!! · @swt_manow
2nd Jun 2013 from TwitLonger
[ INFINITEFIC ] รักแรก [ มยองซู x ซองจง ] #infiniteficperiod
(ตอนพิเศษคืนวิวาห์หวาน)
Fiction by. Sweet_Manow [@Manowsommtr]
เมื่อได้ฤกษ์งามยามดี โฮวรมาสู่ขอดงอู๋พร้อมกับเจ้านายที่มาเป็นเถ้าแก่สู่ขอดงอู๋ให้กับตน เจ้กบี้กับซ้อเตียวตกลงที่จะ
ยกดงอู๋ให้ไปเป็นเจ้าสาวของโฮวร เรื่องค่าสินสอดเจ้กบี้ไม่ได้กำหนดอะไรแล้วแต่โฮวรจะจัดการ แค่ขอโฮวรรักดงอู๋จากใจ
จริงของโฮวรคนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ดีใจมากแล้ว
เมื่อถึงวันงานแขกเรื่อได้มาแสดงความยินดีโฮวรกับดงอู๋รวมถึงครอบครัวของมยองศุภด้วยที่พามนชิตลูกชาย
วัยกำลังซนมาร่วมงาน พิธีในตอนเช้าเป็นพิธีตามแบบประเพณีจีนคือการยกน้ำชาให้ผู้ให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย เมื่อบ่าวสาว
ได้มาพร้อมกันที่บริเวณโถงก็เริ่มประกอบพิธีกันเริ่มจากให้บ่าวสาวคำนับกัน
“คำนับฟ้า ดิน”เสียงบอกจากผู้ประกอบพิธีให้บ่าวสาวคำนับตาม
บ่าวสาวหันหน้าไปทางประตูใหญ่ค่อยนั่งลงคุกเข่า และทั้งสองก็น้อมศีรษะลงกับพื้นเหมือนกราบพระจากนั้นก็
หันกลับมาทางผู้ประกอบพิธี
“คำนับ พ่อแม่”
ทั้งสองน้อมตัวโค้งทำความเคารพผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย เมื่อถึงขั้นตอนสุดท้ายซึ่งให้ บ่าวสาวคำนับกันแลกัน
ทั้งสองก็หันตัวมาเจอกันสบสายตากันยิ้มครู่หนึ่งก่อนจะโค้งตัวคำนับกัน
ถึงพิธียกน้ำชาทั้งสองก็ยกน้ำชาให้ผู้ใหญ่ฝ่ายเจ้าสาวก่อนเจ้กบี้กับซ้อเตียวรับถ้วยน้ำชาจากทั้งสองจิบน้ำชา
ก่อนจะมอบอั่งเปาให้ทั้งสองพร้อมกับอวยพรให้ชีวิตคู่ราบรื่นมีความสุข ดงอู๋ซึ่งตอนนี้มีฐานะเป็นสะใภ้อย่างสมบูณร์แล้วก็
รินน้ำชาให้กับผู้ใหญ่ฝ่ายโฮวรตามประเพณี ผู้ใหญ่ฝ่ายโฮวรก็มอบอั่งเปาพร้อมกับอวยพรให้ดงอู๋กับโฮวรเช่นกัน
มาถึงพิธีการสุดท้ายซึ่งให้คู่บ่าวสาวคู่ใหม่ป้อนขนมบัวลอยให้กันและกันซึ่งมีความหมายว่ามีลูกเต็มบ้านหลาน
เต็มเมือง โฮวรเริ่มจากตักขนมคำเล็ก ๆ ป้อนให้ดงอู๋ ดงอู๋รับขนมจากช้อนโฮวรแล้วก็ตักขนมในถ้วยคำโต ๆ ป้อนให้โฮวร
โฮวรรับขนมจากช้อนดงอู๋เต็มปากจนพูดไม่ไหว ดงอู๋และแขกที่มาร่วมงานต่างก็หัวเราะให้กับเจ้าบ่าวเจ้าสาวที่น่ารักทั้ง
สอง มยองศุภรับหน้าที่เป็นช่างภาพให้งานแต่งงานของโฮวรกับดงอู๋ ก็ได้ถ่ายภาพที่น่ารักนี้เก็บไว้ด้วย...
พิธีในตอนเย็น...
เมื่อถึงพิธีในตอนเย็นแขกเรื่อก็ทยอยกันเข้ามาในงาน พิธีตอนเย็นถูกจัดขึ้นที่โรงแรมที่มีชื่อเสียงในพระนคร
บรรยากาศในห้องจัดเลี้ยงอบอวนไปด้วยความอบอุ่นแบบโรแมนติก ที่ประดับด้วยดอกกุหลาบสีขาวสวยทั่วทั้งงานและก็มี
เค้กแต่งงานก้อนโตสูงอยู่ตรงเวทีจัดงาน
เมื่อแขกมาพร้อมกันแล้วก็ถึงเวลาที่เปิดตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาว เหล่าลูกน้องเพื่อนตำรวจก็มายืนเรียงแถวตอนยาว
ขนานกันทั้งสองข้างจากนั้นก็ยกกระบี่ขึ้นมาบรรจบกันตลอดแถวจนกลายเป็นซุ้มแถวยาว
เมื่อประตูห้องจัดเลี้ยงถูกเปิดออกก็พบกับดงอู๋ในชุดเจ้าสาวสวยงามควงแขนมากับโฮวรในชุดข้าราชการสีขาว
ประดับยศ โฮวรพาเจ้าสาวคนสวยเดินลอดซุ้มกระบี่ที่จัดแถวรอตอนรับบ่าวสาวขึ้นสู่เวที ระหว่างเดินลอดซุ้มกระบี่ดงอู๋ก็ส่ง
ยิ้มหวานให้กับแขกที่มาร่วมงาน มยองศุภจับภาพใบหน้าที่ยิ้มอย่างมีความสุขของบ่าวสาวที่กำลังเดินลอดซุ้มไว้พร้อมกับ
ยิ้มเมื่อเห็นภาพตรงหน้า
“ขอขอบพระคุณแขกผู้มีเกียรติทุกท่านที่มาร่วมงานในคืนนี้ กระผมทราบซึ้งใจมากที่ทุกท่านให้เกียรติมาร่วมงานกระผม
จะรักและดูแลเจ้าสาวของผมไปตลอดชีวิต”โฮวรกล่าวขอบคุณแขกที่มาร่วมงานพร้อมกับหันมามองหน้าเจ้าสาว
“ผมได้ทำงานร่วมกับผู้กองโฮวร ผู้กองเป็นคนดีรับผิดชอบต่อหน้าที่การงานไม่มีขาดตกบกพร่อง และเป็นผู้ใต้บังคับ
บัญชาที่ดีของผม ผมก็ขออวยพรให้บ่าวสาวมีความสุข ครองคู่จนถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร มีลูกเต็มบ้านมา
หลานเต็มเมือง ขอบคุณครับ” ผู้บังคับบัญชาที่ทำหน้าที่เป็นเถ้าแก่ให้โฮวรกล่าวอวยพรทั้งคู่
“หอมเลย! หอมเลย! หอมเลย!”
เมื่อผู้ใหญ่อวยพรคู่บ่าวสาวเสร็จเรียบร้อย เสียงแขกที่มาร่วมก็ส่งเสียงเชียร์ให้คู่บ่าวสาวหอมแก้มแสดงความ
รักกัน โฮวรก็ยืนนิ่งฟังเสียงเชียร์ด้วยความเขินอาย ให้หอมแก้มเจ้าสาวให้คนทั้งงานเห็นตนก็อายที่จะทำตามเสียงเรียก
ร้องเมื่อทนเสียงเชียร์ไม่ไหว โฮวรก็ค่อย ๆ ยื่นใบหน้ามาจุ๊บที่แก้มเนียนของเจ้าสาวอย่างดงอู๋ทำให้เขาเขินจนหน้าแดง
เมื่อเจ้าบ่าวหอมแก้มเจ้าสาวแล้วแขกในงานก็ส่งเสียงเฮด้วยความชอบใจ จากนั้นก็มีเสียงเชียร์ให้เจ้าสาวหอมแก้มเจ้าบ่าว
คืนบ้าง
“เจ้าบ่าวหอมเจ้าสาวแล้ว เจ้าสาวไม่หอมแก้มเจ้าบ่าวคืนหรอครับ?”พิธีกรบนเวทีพูดแซวดงอู๋
“นั่นสิ...หอมเลย! หอมเลย! หอมเลย!”
เสียงเชียร์ของแขกดังขึ้นมาอีกทำให้ดงอู๋ที่เขินอยู่แล้วเขินขึ้นไปอีกจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่กระโดดจุ๊บแก้มโฮ
วรคืนหนึ่งที่ด้วยความไว เพราะตนเขิน
ถึงตอนตัดเค้กแต่งงานโฮวรเป็นคนจับกระบี่ขึ้นมาก่อนจากนั้นมือของดงอู๋ก็กุมมือของโฮวรอีกที โฮวรดึงมือ
ของตัวเองมากุมมือของดงอู๋แทน โดยที่ทั้งคู่ไม่ยอมที่จะให้มือของใครกุมมือใครได้แต่แย่งกันกุมมือของอีกฝ่าย เพราะมี
ความเชื่อว่าถ้าได้กุมมือใครตัดเค้กแต่งงานคนนั้นจะต้องเชื่อฟังตน สุดท้ายดงอู๋ก็ได้กุมมือโฮวรตัดเค้กสำเร็จ โดยมือของ
ดงอู๋กุมไว้แน่นจนโฮวรไม่สามารถดึงมือออกมาได้ ดังนั้นโฮวรก็ต้องเชื่อฟังภรรยาไปตามระเบียบ...
เมื่อถึงฤกษ์ส่งตัวเข้าห้องหอ...บ่าวสาวและญาติผู้ใหญ่มาพร้อมกันที่ห้องหอ ทั้งสองนั่งฟังคำอวยพรของ
ผู้ใหญ่พร้อมกับกล่าวขอบคุณทุกคำอวยพรนั้น
เมื่อผู้ใหญ่ออกไปจากห้องห้องแล้ว ดงอู๋ก็ลุกขึ้นจากเตียงถอดต่างหูออกไปไว้ที่โต๊ะเครื่องแป้ง โฮวรปิดประตู
ห้องและวิ่งโผเข้ามากอดร่างดงอู๋จากทางด้านหลัง แขนแกร่งรั้งเอวบางให้ล้มลงเตียงจนกลีบกุหลาบที่โปรยเอาไว้
กระจายออก
“คนบ้า...จะทำอะไรน่ะ?” ดงอู๋ดิ้นพยายามจะแกะแขนโฮวรออก
“ไม่บอก...”พูดจบโฮวรก็หอมแก้มดงอู๋ฟอดใหญ่
ดงอู๋พยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนของโฮวรจนหลุดออก เขาดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งกับเตียงโฮวรก็ลุกตามและ
สวมกอดไว้หลวม ๆ เอาคางเกยไหล่ของดงอู๋ไว้
“ผมรักคุณนะ”โฮวรกระซิบข้างหูดงอู๋
“อือ...ฉันก็รักคุณ”ดงอู๋ตอบโฮวร
“คุณคิดว่าเราจะมีลูกสักกี่คนดี??”โฮวรถามภรรยาคนสวย
“ไม่รู้สิ”ดงอู๋ยังไม่คิดเรื่องลูก
“ผมคิดว่าน่าจะมีเยอะ ๆ แบบ...ตั้งทีมฟุตบอลได้เลยนะ”
“นี่! ...ฉันไม่ไหวหรอกนะ”ดงอู๋ตีไปที่แขนโฮวรหนึ่งที
“เราก็ได้มีลูกทันใช้ไง ดูสิมยองศุภกับซองจวงแซงเราไปแล้วนะ”โฮวรใช้เหตุผมอ้อนภรรยาคนสวย
“.....” ดงอู๋ทำหน้านิ่ง
“งั้น...ก็มาผลิตลูกกันตอนนี้เลยดีไหม??”โฮวรกล่าวชวนดงอู๋
“ทะลึ่ง!!!” ดงอู๋หันมาตีโฮวรอีกที
“นะ...นะ...นะ...” ร่างหนากอดร่างบางอ้อน
“อือ...ก็ได้...”
ทนแรงอ้อนของโฮวรไม่ไหวดงอู๋ก็ยอมตามใจโฮวร...โฮวรล้มร่างของดงอู๋นอนเรียบลงกับที่นอน ริมฝีปาก
มาบรรจบลงที่ริมฝีปากอิ่มของดงอู๋เขาได้มอบจูบอันหวานลึกซึ้งให้กับดงอู๋ผู้หญิงที่เขารักที่สุดและต่อจากนี้เขาก็จะใช้
ชีวิตกับผู้หญิงคนนี้ไปตลอดชีวิต ผ่านพ้นคืนนี้ไปดงอู๋กับโฮวรก็ได้เป็นสามีภรรยากันอย่างสมบูณร์แบบทุกประการ.....
-จบ-
ปล.ถ้านำบทความออกไปเผยแพร่ด้านนอกกรุณาให้เครดิตด้วยนะคะ หรือใช้วิธีการรีทวิตแทนก็ได้ค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ^^