; i'm your mackerel ? . · @__KIPuu
27th Mar 2012 from Twitlonger
เนื้อคู่ ประตูถัดไปเดอะซีรี่ย์
สวัสดีค่ะ
ทุกคนกำลังอยู่กับ 'เนื้อคู่ประตูถัดไปเดอะซีรี่ย์' นะจ๊ะ! ต้องบอกก่อนว่าฟิคเรื่องนี้เกิดมาจาก 4 สาว -รนรด พฮร วลรว วว33- องน้องเร็นจากวง nu'est มาก เลยกรี้ดๆกันออกมาเป็นฟิคเรื่องนี้
พวกเราอยากให้ฟิคเรื่องนี้มีบรรยากาศออกมาประมาณซิทคอม เพราะฉะนั้น ช่วยอินกันด้วยนะคะ 555+
ที่สำคัญ - เนื้อคู่ประตูถัดไปเดอะซีรีย์ของเราจะออกอากาศทุกวันอังคารและพฤหัส เวลาประมาณ 23:45 น.
(ก่อนข่าวห้ามิติ -ห๊ะ!) ~
อีกนิด : เวลาใครพูดถึงฟิคเรื่องนี้ในทวิตเตอร์ ช่วยติดแท๊ก #boynextdoortheseries ด้วยนะ! แล้วเราจะเข้าไปแอบส่อง~
--------
ปล. อย่าคาดหวังนะคะ เราน้องใหม่ ยังตั้งตัวไม่ติด ง่วงมากค่ะ TT
ตอน : รถติด
รถติด
เฮ้ – ตามหลักการและแพลนที่วางเอาไว้แล้ว เรื่องราวในวันนี้มันควรจะเป็น ‘น้ำไม่ไหล’ ไม่ใช่เหรอ?
แล้ว ‘รถติด’ นี่มันอะไร? เกี่ยวกันด้วยเหตุผลประการใดและมาได้ยังไงละเนี่ย!
เอาเถอะน่า ถือซะว่าเป็น อุปสรรคพิเศษของควีนเจก่อนถึงคราวซวยน้ำไม่ไหลก็แล้วกัน
รถติด
ไม่ยักกะจะน่าเชื่อ ว่าในเขตมหาวิทยาลัยแบบนี้จะมีรถติดด้วย
แต่ก็นั่นแหละ ถ้าไม่มีรถติด แล้วตอนมันจะชื่อรถติดได้ยังไงล่ะ! (อ่าว)
เกรียนว่ะ ช่างเหอะ...
♥
ไม่ว่าจะพิธีกรรม มนต์ดำ คาถา หรือผีถ้วยแก้ว...
คิมแจจุงขอสรุปว่าสิ่งที่คิมจุนซูรูมเมทผู้แสนโอบอ้อมอารีตั้งใจทำเพื่อเขาทุกอย่างนั้น..
ล้วนแต่เป็น “ความฉิบหาย” โดยสิ้น.
เชื่อเถอะว่ามีเหตุผลร้อยแปดพันประการที่ทำให้พิธีกรรม ไสยศาสตร์ โดเรมอน ปิ๊กกาจู ซูชิของจุนซูน่าเบื่อ และโดยความสัตย์จริง ในฐานะควีนเจผู้เลอโฉม (?) แจจุงไม่เคยคิดอยากจะไปยุ่งหรือเข้าไปพัวพันกับงานอดิเรกประหลาดๆ ของจุนซูซักกะติ๊ด ถ้าไม่ติดก็แต่ เจ้าตัวนั่นแหละที่ดันอยากจะเอางานอดิเรกของตัวเองมายุ่งกับเขาประจำ
ซึ่งเรื่องทั้งหมดจะโทษใครไม่ได้เลยถ้าไม่ใช่เจ้าตัวต้นเหตุที่ชื่อ ชองยุนโฮ
แจจุงเคยคิดมาตลอดว่าพิธีกรรมของรูมเมทร่วมห้องคือเรื่องเพ้อเจ้อ
จนกระทั่งได้เผชิญหน้ากับอิทธิฤทธิ์แห่ง “คุณผีนานาชาติ” ที่เพื่อนตัวเล็กอัญเชิญมาลงแก้วได้สำเร็จเมื่อวันก่อนนั่นแหละ เขาถึงได้เปลี่ยนความคิด – ทำไมน่ะเหรอ?
ก็แม่งเล่นเฮี้ยนถึงขั้นที่ว่าเขาขยับแก้วหนีตัว Y มันก็ยังไม่ให้ขยับหนีอ่ะ โหดป่ะล่ะ?
ไอ้ผีบ้า รู้ใจเขาดีนักนะ !
เอ้ย...ไม่ใช่สิ
ไอ้ผีบ้า ทายมั่วไม่ได้เรื่องเลยซักนิด !!!
ก็คิมแจจุงน่ะ ชอบชองยุนโฮซะที่ไหนกันล่ะ ไร้สาระชะมัดน่า!!
น่า...
หรอ?
คิ้วเรียวสวยขมวดเป็นปม ในขณะที่ขาเรียวก็สับถี่ก้าวเข้ามาในคณะศิลปกรรมอย่างฮึดฮัดด้วยใบหน้าบึ้งตึงที่ถึงไม่บอกก็พนันกันได้ร้อยทั้งร้อยเลยว่าแจจุงคงอารมณ์ไม่ดีอีกแล้ว และมันก็ไม่ใช่เรื่องที่เดายากสักเท่าไหร่ เพราะเมื่อลองคิดดูแล้ว สาเหตุที่ทำให้ควีนแจงัดอิโมติค่อน - * - ออกมาใช้เนี่ย มันก็มีอยู่ไม่กี่สาเหตุนักหรอก
ก็อย่างเช่นว่า เชวมินกิไม่สบาย – เลือกกระเป๋าแบรนด์สุดหรูมามหาลัยไม่ได้ – ตื่นสายเลยลืมไดร์ผมก่อนมามหาลัย - เล็บที่เพิ่งทาสียังไม่แห้งแล้วเลอะ หรือไม่ก็ ...
อะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับชองยุนโฮ
อันนี้แหละ ที่ดูท่าพักหลังๆ จะก่อความรำคาญให้ควีนคนสวยบ่อยเสียเหลือเกิน
ทั้งด้านร่างกายแล้วก็จิตใจด้วยอ่ะนะ
QUOTE
@siwon407 Hello Beautiful world! เหล่าสาวกยุนแจทั้งหลาย งานนี้อัญเชิญคุณผีมาเป็นกูรูอัลดุลเอ๊ยถามอะไรตอบได้กันเชียวนะจ๊ะ ควีนแจชอบไอ้ยุนโฮจริงๆ นั่นแหละเชื่อพี่ เพราะพี่ถามผีถ้วยแก้วมา!
มนตร์ดำ ไสยศาสตร์ ห่าเหวบ้าบอ มึงก็ยังจะเอามาทวิตให้กูแปดเปื้อนได้อีกนะไอ้ซีวอน ! T___T
เดี๋ยวกูสั่งไอซีทีปิดไอ้เว็บเชี่ยนี่แม่ง ฮืออออออออออออออออ คิมแจจุงเกลียดทวิตเตอร์โว้ย!
“อ้าว หน้าบูดแต่หัววันเชียว เป็นไรคะควีน หรือเมื่อคืนไอ้ยุนแอบปีนไปหาที่ห้อง? จุ๊ๆๆ หน้าตาอิดโรยอย่างนี้ไม่ได้นอนเลยสินะเนี่ย มิน่า เมื่อคืนกูนอนอยู่ได้ยินเสียงอะไร ตับ ตับ ตับ” มันทำหน้าตอแหลอย่างร้ายกาจตอนพูด - ปาร์คยูชอน ไอ้ตัวเลวลำดับที่ 2 ไอ้มารสังคม ไอ้เวรเถิก ไอ้...ฮือๆๆๆ ไม่รู้จะสรรหาคำอะไรมาด่ามันดี หงุดหงิดอ่ะ
ล้ออยู่ได้ ก็บอกว่าไม่ได้ชอบ ไม่ได้ชอบ ไม่ได้ชอบไอ้ยุนโฮมันเข้าใจไหมเล่า!
“ไอ้บ้าปาร์ค”
คิดอะไรไม่ออกก็ได้แต่โวยนู่นโวยนี่ไปทีละคำสองคำด้วยจนปัญญาจะสรรหาคำมาตอกกลับ แต่นั่นกลับยิ่งทำให้เหล่าชาวอาร์ตรุมซ้ำเติมกันหนักหนาเสียยิ่งกว่าเดิม
“โหยยย น้องจวง นี่หลักฐานคาแก้วจนไม่มีอะไรจะปฏิเสธเลยหรอจ๊ะ”
ชางมินที่ควงกุญแจที่เพิ่งปั๊มเสร็จมาหมาดๆ (เหล็กยังอุ่นๆ อยู่) ร่วมวงแซวด้วยอย่างขบขันพลางผิวปากหวือ อีกทั้งยังช่วยรุมกระหน่ำซ้ำเติมควีนคนสวยอีกดอกจนคิมแจจุงแทบมุดจมลงไปในดินด้วยตัวเองอย่างเป็นธรรมชาติ ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้โดนใครเอามาร์ตินมากระทืบด้วยซ้ำ
โว้ยยยย ไอ้ผีเวร ไอ้ถ้วยเน่า กูเกลียดมึง !
ทั้งหมดนี่เพราะจุนซูคนเดียว
ไม่สิ!
เพราะไอ้ยุนโฮต่างหากล่ะ!
เพราะไอ้บ้านั่นเลย ทั้งๆ ที่ก็ตีกันอยู่ทุกวัน ถ้าหมอนั่นไม่แกล้งกวนประสาทจีบเขาอยู่ได้ล่ะก็ คนก็ไม่ล้อกันอย่างนี้หรอก
ทั้งๆ ที่ก็ไม่ได้ชอบกันจริงๆ สักหน่อย แล้วทำไมต้องชอบมาแกล้งให้หัวใจเขาทำงานหนักด้วย
เฮ้ย ไม่ใช่สิ หัวใจเขาไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย
ว่าแต่คิมแจจุง
ประโยคตะกี้น่ะ สาวน้อยแรกรักไปหน่อยมั้ง?
ไม่รู้แหละ ยังไงก็ต้องเริ่มหาทางหยุดข่าวบ้าๆ นี่สักที ปล่อยไว้แบบนี้ก็มีแต่จะยิ่งทำให้มันลือกันเป็นไฟลามทุ่งไม่ใช่เหรอไง
คิดได้อย่างนั้น เสียงหวานใสจึงกดลงหันต่ำแล้วหันไปพูดกับก๊วนเพื่อนสนิทด้วยวาจาเชือดเฉือนต่างจากทุกที
“พวกมึงจำใส่หัวไว้เลยนะ ยูชอน ซีวอน ชางมิน คิบอม แล้วเอาไปบอกเพื่อนๆ และน้องแฟนคลับในทวิตเตอร์พวกมึงด้วย”
“.....”
“กูไม่ชอบไอ้ยุนโฮ มันกวนประสาท แล้วกูก็ไม่อยากจะยุ่งกับมันด้วย เข้าใจป่ะ”
“.....”
แจจุงก็แค่หวังอยากจะให้ข่าวลือมันซาๆ ลงไปบ้าง
แต่ไม่ได้อยากให้ยุนโฮมาทำหน้าเย็นชาแบบนี้ใส่สักหน่อย
ร่างสูงที่ถูกพาดพิงชื่อหุบรอยยิ้มที่กำลังจะฉีกแจกให้ควีนคนสวยทันทีที่ได้ยินประโยคเชือดเฉือนใจเมื่อครู่ ยุนโฮเพิ่งจะเดินเข้ามาร่วมกลุ่ม เพิ่งจะกำลังหาเรื่องแกล้งแจจุงเหมือนทุกที แต่ก็ไม่รู้ทำไม ตอนนี้กลับไม่มีอารมณ์เสียแล้ว
“กูไม่ชอบไอ้ยุนโฮ มันกวนประสาท แล้วกูก็ไม่อยากจะยุ่งกับมันด้วย เข้าใจป่ะ”
ก็รู้ว่าแจจุงน่ะชอบแว้ดๆ ใส่
แต่ไม่รู้นี่นาว่าจะเกลียดกันจริงๆ
เห็นทะลึ่งทะเล้น หน้าม่อแบบนี้ คนหล่อก็เจ็บเป็นนะขอบอก
ก็ให้ทำไงได้ล่ะ ก็ม่ออยู่คนเดียวนี่นา
“งานเข้าเลยไงมึง”
ชางมินพูดกลางวง ในขณะที่มองหน้าไอ้เพื่อนรักหน้าหล่อที่ตีหน้าเย็นไปแล้ว กับควีนคนสวยที่ได้แต่อ้าปากพะงาบๆ เหมือนกับพลาดอะไรสักอย่างทั้งๆ ที่ตะกี้ยังแว้ดเป็นฉากๆ ก่อนน้ำเสียงเย็นชาแบบที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนของเพื่อนรักจะทำเอาคิมแจจุงผู้แสนมั่น เริ่ดและเชิดถึงกับหงอยได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“ซีวอน นี่ กูซื้อปีโป้มาให้มึง”
หืมมมมมมมมมมมมมมมมมม???
ปีโป้พร่องส์ครับ คุณพี่ยุนโฮ?
“อะไรวะ”
“เอาไปแดกซะ น้ำใจจากกูเอง”
“ห๊ะ???”
“แดกไป ไม่แดกก็เขวี้ยงให้หมากินซะ กูไปก่อนล่ะ เช้านี้เหมือนจะยุ่งๆ”
แล้วสุดหล่อก็จากไป เหลือเพียงฝุ่นหินจากปลายส้นรีบ็อกซ์ให้เราให้ดอมดมกัน
งานนี้บอกได้คำเดียวว่า งานงอก
ใครๆ ก็รู้แหละ ว่าปีโป้ขนมเยลลี่นุ่มนิ่มปัญญาอ่อนนั่นน่ะ ยุนโฮไม่ได้ซื้อมาฝากซีวอนหรอก – แต่น่าจะซื้อฝากบางคน ที่ชอบกินเยลลี่นุ่มๆ จนแก้มป่องเป็นประจำอย่างควีนเจคนสวยมากกว่า
ก็เล่นพูดว่าทั้งเกลียด ทั้งไม่อยากยุ่งกับเค้าซะขนาดนั้น ใครๆ ก็ต้องเฮิร์ทเป็นธรรมดา
ดวงตากลมหันไปสบกับทุกสายตาที่หันมาจ้องเขาเป็นตาเดียวราวกับว่าเขาเป็นคนผิดอย่างตื่นตระหนก นี่มันอะไรกัน? ก็เป็นแจจุงไม่ใช่เหรอที่ถูกแกล้งทุกที ละนี่เขาก็แค่หาทางป้องกันตัวเองเองนะ แล้วทำไมเจ้าพวกบ้านี่ต้องมองเหมือนว่าเขาเป็นคนผิดด้วยล่ะ?
โดยเฉพาะเจ้าหมอนั่นที่โยนปีโป้ให้มิสเตอร์บิวตี้ฟูลเวิร์ลตะกี้ด้วย...
ตัวเองก็ไม่ได้ชอบกันจริงๆ ไม่ใช่เหรอไง แล้วทำไมต้องมาทำเหมือนโกรธกันแบบนั้นด้วยล่ะ : (
คิมแจจุงไม่ได้ผิดสักหน่อย ไม่ผิดสักนิด
ใช่ไหม?
“กูว่าตะกี้มึงแรงไปนะแจ ไอ้ยุนมันคงเสียใจมากอ่ะ”
หา อะไรกันน่ะ
“เป็นกูนะ ไปหาเมียใหม่ละ สวยก็จริงแต่เล่นตัวกับปากดีเหลือเกิน”
อะไรกัน บ้า แล้วเมียเมออะไรวะ
“ไป เหอะๆ พวกเรา แจกูขอไปโอ๋เพื่อนสุดที่รักกูก่อนนะ โดนนางในฝันทำร้ายจิตใจขนาดนั้นป่านนี้คงไปกินเหล้าย้อมใจอยู่ที่ใต้ต้นถั่วงอกแล้ว”
เชี่ยไรของพวกมึงเนี่ยยย?
“อ่อๆ ไม่ต้องทำตาโตหน้างง สรุปว่ายกนี้มึงผิด มึงพลาด จบนะ ไปและเจอกันตอนเย็น”
แล้วพวกมันก็สาวเท้าจากไป เหลือเพียงฝุ่นหินจากปลายส้นแตะคีบของยูชอนให้เราได้ดอมดมกัน
เหี้ย แล้วสรุปนี่กูผิดหรอเนี่ย?????!!! .
“ซอนเบฮะ ซอนเบ”
ใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มอันคุ้นเคยวิ่งดุ๊กๆ มาแต่ไกล พลางกระโดดกอดซอนเบคนสวยสุดที่รักด้วยความเคยชินเหมือนทุกที ก่อนจะต้องแปลกใจเมื่อพบกับสภาพที่ดูไม่ร่าเริงสดใสเลยของแจจุง ดวงตากลมโตกะพริบปริบๆ ก่อนจะหันไปมองรุ่นพี่รูมเมทของพี่แจจุงที่นั่งกินข้าวพลางคุยกับตุ๊กตาหน้าตาประหลาดอยู่ข้างๆ
“พี่จุนซูฮะ ซอนเบเป็นอะไรหรอฮะ หน้าซึมๆ นะ” ใบหน้าจิ้มลิ้มว่างั้น จุนซูก็เลยต้องรีบหันมาตอบ
“อ๋อ ทะเลาะกับแฟนน่ะ”
-*-
แจจุงทำหน้ามึน ก่อนจะหันไปแว้ด “ไม่ใช่แฟนซักหน่อย!”
“อ๋อ รุ่นพี่ยุนโฮน่ะเหรอฮะ” แม้แต่เจ้าตุ๊กตาหน้าบึ้งของแจจุงก็ยังเข้าใจว่าจุนซูหมายถึงใคร อะไรเนี่ย ยุนโฮเป็นแฟนกับคิมแจจุงเมื่อไหร่กัน!?
“จุนซูนายนี่พูดมากจริงๆ – มานี่เถอะน้องเร็น” ควีนคนสวยพลางจวงเบบี้มินกิเดินเล่นไปอีกทางพลางชวนคุยอย่างออกรสไม่ให้ร่างเล็กหน้าตาจิ้มลิ้มหันมาสนใจจุนซูอีก จนคนแก้มกลมได้แต่ถอนหายใจให้กับท่าทางนั้น
“เฮ้อ ซึมเพราะโดนยุนโฮเมินใส่แล้วยังจะทำปากแข็งอีกนะแจจุง”
“ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ไอ้เหี้ย มึงเห็นหน้าไอ้แจตะกี้ป่ะ อย่างหงอย”
“เออๆ แม่ง ปีโป้ถุงเดียวทำเอาตาปรอยได้ขนาดนั้นเลยหรอวะ”
เสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นทันทีที่เดินหลบออกมาพ้นรัศมีสายตาหง็อยๆ ของควีนเจผู้แสนร้ายกาจในสายตาประชาชนหออาร์ต เจ้าพวกทะโมนพากันจับกลุ่มล้อมวงตีมือกันยกใหญ่เมื่อเห็นใบหน้าสวยๆ ที่ตกตะลึงค้างเติ่งไปแบบนั้น มันเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อ เพราะพวกเขาไม่เคยเห็นแจจุงทำหน้าตาที่แสดงออกถึงความเสียเซลฟ์ขนาดหนักอย่างนั้นมาก่อนเลย แต่ที่สำคัญ ไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นเพราะ ชองยุนโฮ เป็นต้นเหตุเสียด้วยน่ะสิ!
แล้วอย่างนี้ยังจะมาบอกอีกเหรอ ว่าเกลียดเขา ไม่อยากยุ่งกับเขา
ก็เห็นกันจะๆ คาตาว่าแคร์ซะขนาดนี้
“ไอ้ยุนแม่งก็โหดจริงน้า เดินหลบไปเลยอ่ะ”
“มึงว่ามันโกรธจริงป่าววะ” ชางมินว่า พลางมองซ้ายขวา และก็ไม่พบกับเจ้าของชื่อที่ว่าจริงๆ เสียด้วย “มันหายไปเลยนะเนี่ย หรือจะเฮิร์ทเรื่องไอ้แจจริงวะ”
“เหอๆ อย่างมันเนี่ยนะ ไม่หรอก” ยอดชายนายปาร์คหันมาว่า ก่อนจะทำปากจุ๊ๆ เป็นเชิงว่า ‘พวกนายช่างไม่รู้อะไรกันเอาเสียเลย’ เป็นแอคติ้งประกอบ ในขณะที่เพื่อนๆ ทำหน้าเซ็ง
เออ ไอ้เหี้ย มึงอยากเป็นอับดุลนักก็รีบบอกมา จะลีลาหาไก่อะไรวะ
“ไมวะ?” มือหวยที่ว่าแน่ ยังแพ้ให้อับดุล คิบอมถามยูชอนอย่างสงสัย
“ไอ้ยุนน่ะ ดูก็รู้ว่าวางฟอร์มไปงั้นเอง กูกินนอนอยู่กับแม่งทุกวันนะเว้ย ทำไมจะไม่รู้นิสัยสันดานมันล่ะ” ปาร์คทำหน้าเป็นต่อ นกต่อ แตนต่อ หรือตัวเชี่ยอะไรสักอย่างนั่นแหละ “กับคนอื่นน่ะกูไม่รู้ แต่กับคิมแจจุง รับรองว่าไม่มีทาง ต่อให้ไอ้แจเอามาร์ตินมากระทืบหน้ามันจนเสียโฉม แม่งก็ไม่โกรธ ปาร์คฟันธง”
“เหย่ดดดด เท่ห์เหี้ย”
“กูใช่ปะ”
“ไอ้ยุนมั่งปะ”
“เออๆ ถ้าแม่งไม่โกรธ งั้นซีวอนมึงทวิตเลยๆๆๆ” คนที่วันๆ ก็ไม่ได้จะคิดอะไรมีสาระกับใครเขาเสนอตัวขึ้นมาระลอก ในขณะที่คุณชายบิวตี้ฟูลเวิร์ลที่กำลังง่วนอยู่กับโทรศัพท์ได้แต่หันมาทำเสียงสงสัย “หืม? ทวิตอะไร”
“เรื่องไอ้แจกับไอ้ยุนไง”
“อ๋อ ผัวเมียละเหี่ยใจน่ะเหรอ”
“เออๆ”
เสียงเชียร์และปรบมือถูกใจในวลีดังระงม ในขณะที่ชางมินนึกสนุกชะโงกหน้ามาแจม “ฮ่าๆ ชอบว่า ผัวเมียละเหี่ยใจ ฮ่าๆ มาๆ กูช่วยทวิต”
“ไม่ต้องหรอก” ซีวอนทำเสียงเรียบ ทำเอาเสียงเหล่าทะโมนเบาลงก่อนจะหันมามองชายหนุ่มร่างสูงเป็นสายตาเดียว พลางส่งสายตาเป็นเชิงว่า ‘ไมวะ’
จะขัดทำไม ก็ปกติ...
“กูทวิตไปตั้งแต่ที่ไอ้ยุนเขวี้ยงปีโป้ใส่กูแล้ว”
“แสรดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เมพขริงงงง”
ก็ปกติมันเป็นตัวนำเลยไง !!!
QUOTE
@siwon407 โลกมันชักจะไม่บิวตี้ฟูลซะแล้วล่ะครับ ~ ให้ทำไงได้ จู่ๆ ก็ดันมีผัวเมียละเหี่ยใจมาก่อดราม่าซะงั้น
ซีวอนทวิตแค่นี้ก็จริงอยู่
แต่เชื่อมั้ยล่ะ ว่าคนทั้งโรงเรียน รู้ว่าเขาหมายถึงยุนโฮกับแจจุง
“โปรว่ะ แม่ง คู่นี้เชียร์มันก็เพราะมึงเนี่ยแหละ”
“หึหึ ป๋ามีอีกชุดใหญ่ครับพี่น้อง”
เช้าวันต่อมา เชื่อเถอะว่ามันเป็นวันที่แย่เกือบจะที่สุดในชีวิตของแจจุง
แจจุงไม่ได้เจอยุนโฮอีกเลยทั้งวัน ทั้งวันทั้งคืน - จนกระทั่งตื่นมาอีกวันด้วยซ้ำ
ร่างบอบบางที่ดูไม่ร่าเริงสดใสมั่นใจในตัวเองเหมือนอย่างทุกวัน ได้แต่กอดอกจ้องประตูหน้าห้อง 510 เฉยๆ ราวกับว่ามันจะส่องให้เห็นถึงเจ้าของห้องที่อยู่ภายในได้ ดวงตากลมไม่ฉายความรู้สึกอะไร นอกไปเสียจากความว้าวุ่นในใจที่ดูจะทวีความรุนแรงมากขึ้นทุกทีที่ยังไม่เห็นว่าดวงตาคมที่แสนทะลึ่งทะเล้นคู่นั้นกลับมาสบกันเหมือนเดิม
เวลามันมายุ่ง มาหยอด มาจีบ ก็คิดว่ายุนโฮน่ะทำให้เขาว้าวุ่น
แต่ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าเวลาโดนมันโกรธ จะทำเขาว้าวุ่นหนักกว่าเดิมอีกเป็นเท่าตัวด้วยซ้ำ
แจจุงไม่ชอบตัวเองเลยซักนิดที่เป็นแบบนี้
แกร๊ก
“อ๊ะ”
“.....”
ลืมตัวไปเลยว่ากำลังทำอะไรอยู่ จู่ๆ บานประตูหน้าห้องที่ควีนเจหมายมั่นปั้นมือว่าจะจ้องให้ทะลุนั้นก็ดันถูกเปิดออกด้วยฝ่ามือของคนที่แจจุงยังไม่กล้าเผชิญหน้าที่สุดจนได้ ดวงตากลมเบิกกว้างชั่วขณะ ก่อนจะกลับมาอยู่ในสภาวะปกติอีกครั้งหลังคนที่เปิดประตูมาเองก็ตกใจเหมือนกันเอ่ยคำพูดเบาๆ
“มายืนนิ่งๆ จ้องหน้าห้องคนอื่นมันน่ากลัวรู้ปะมึง” เขาบอก
ในขณะที่คนที่คิดว่าเกลียดเขาเสียเต็มประดาได้แต่มองใบหน้าคมอย่างตัดพ้อ เขาว่า “ใครเขาสนใจห้องของนายกัน” ก่อนจะรีบหันหลังแล้วเดินจ้ำออกไปทันที
จนแล้วจนรอด แจจุงก็ค้นพบว่าการที่เขารีบเดินออกมานั้นไม่ได้ช่วยทำให้หนียุนโฮพ้นเลยสักนิด
เพราะเขาจะหนีไปไหนได้ยังไง ในเมื่อยุนโฮยังเป็นผู้ชายที่อาศัยอยู่ข้างห้องและปั่นจักรยานไปเรียนที่คณะเหมือนกันกับเขาแบบนี้
แจจุงพยายามไม่ทัก ไม่สบตา ดึงจักรยานของตัวเองออกมาจากที่ล็อค หากแต่เมื่อยานพาหณะเคลื่อนไหว ร่างบางก็ถึงได้จิ๊ปากอย่างขัดใจเมื่อพบว่ามันฝืดสิ้นดี
ยางแตก เชื่อเขาเลย นี่มันเรื่องบ้าอะไร
ก็ยางนี่เขาเพิ่งไปเปลี่ยนมาใหม่เมื่อไม่กี่วันก่อนเองไม่ใช่หรือไงกัน!
แจจุงจิ๊ปาก ก่อนจะทำเป็นฟอร์มว่าเช็คจักรยานอยู่อย่างนั้นแก้เก้อ ขืนให้ยุนโฮรู้เหมือนวันนั้นอีกล่ะก็ เขาก็คงจะโดนล้อไปยันลูกบวชเหมือนทุกทีอีก!
พอนึกถึงวันนั้น ใบหน้าหวานก็ได้แต่หมองลงอีก
เมื่อไม่กี่วันก่อน ยางรถจักรยานคันเก่าของแจจุงดันรั่ว เขายืนสับสนอยู่กับพรีเซ้นต์งานที่อาจจะไปไม่ทันกับจักรยานที่หมดสภาพอย่างหมดหวัง แต่ในตอนนั้นเอง ที่ยุนโฮที่กำลังหัวเราะเขาอยู่ลากเขาขึ้นมานั่งซ้อนจักรยานตัวเองแล้วซิ่งด้วยความเร็วประมาณมอเตอร์ไซค์ไปส่งเขาที่คณะ จนมีเวลาเหลือพอที่จะเม้าท์กับเพื่อนๆ แต่เข้าห้องพรีเซ้นท์จนได้
วันนั้นยุนโฮหัวเราะงอหงายใส่เขาเรื่องรถยางแบนจนน่าหมั่นไส้ แต่มองไปมองมาหน้าหล่อๆ นั่น ก็ต้องยิ้มออกมาจนได้ ก็หน้าหล่อๆ นั่น่ะ เวลายิ้มก็มีเสน่ห์ไม่เบาเลยน่ะสิ
ไร้สาระอีกแล้วนะคิมแจจุง
วันนี้ไม่เหมือนวันนั้นสักหน่อย
ถึงจะไม่อยากยอมรับยังไง แต่แจจุงก็รู้ดีว่าเขาเองที่เป็นคนผิด
และบางทียุนโฮก็คง...
“ยางแบนอีกแล้วเหรอ งั้นซ้อนจักรยานไปมหา’ลัยกับกูมั้ย?”
"....."
ก็แค่นั้นเอง สิ่งที่แจจุงมักจะลืมอยู่เสมอ
ว่าสุดท้ายยุนโฮก็ยังเป็นยุนโฮ .
สาบานได้ว่าถ้ามือเล็กๆ ที่เกาะอยู่ที่เอวกับตากลมๆ ที่ดูน่าสงสารนั่นไม่หยุดจ้องหน้าผมต่อล่ะก็ ฟอร์มที่อุตส่าห์ปั้นมาตลอดสองวันคงจะต้องแตกภายในอีกไม่กี่วินาทีนี้แน่
และถ้าผมรู้ตั้งแต่แรกว่าการปาถุงปีโป้ใส่หน้าไอ้ซีวอนจะทำให้ควีนเจผู้แสนร้ายกาจหงุงหงิงเป็นลูกแมวแสนเชื่องแบบนี้ล่ะก็ ผมคงไม่ปาแค่ถุงปีโป้หรอก คุณเชื่อมั้ยล่ะ ให้ตายสิ
ไอ้ทีแรกก็กะจะแกล้งเมินเล่นๆ อยู่หรอก ก็เห็นคุณเธอพยศซะขนาดนั้น ใครจะไปรู้ล่ะว่าจะถึงขนาดหงอยขนาดนี้ นี่ เอาตามจริงผมอยากกลับไปปากหมาใส่แจจุงเหมือนเดิมแล้วนะ – แต่เพราะโรคจิตน่ะสิ จะว่าไปได้เห็นควีนเจเวอร์ชั่นนี้ก็เล่นเอาติดใจไปเหมือนกัน มีอย่างที่ไหนมาขึ้นซ้อนจักรยานผมโดยไม่หือไม่อือ ไม่บ่นซักคำ แถมยังเอามือเกาะชายเสื้อตลอดด้วย หน้าตาคงรู้สึกผิดต่อผมมาก และอยากขอโทษเต็มแก่แต่ทิฐิยังค้ำคอแน่น ให้ตายเถอะครับคนสวย ขนาดตอนหยิ่งยังน่ารักเลยอ่ะรู้ตัวบ้างมั้ยเนี่ย
ก็เนี่ยแหละ สุดท้ายยุนโฮก็ยังเป็นยุนโฮ
หล่อเท่ห์เหรอ? เปล่า?
แต่ถ้าหมายถึงความเสี่ยวล่ะก็ ใช่เลยล่ะ!
และเช้าวันนั้นก็เป็นครั้งที่สองตั้งแต่ยุนโฮลืมตาตื่นมาบนโลกนี้
ที่เขารู้สึกอยากให้จักรยานมีการจราจรติดขัดบ้างเหมือนอย่างรถยนต์.
…..
จะยังไงก็ตาม สรุปได้ว่าวันนี้เป็นวันซวยของคิมแจจุงจริงๆ สินะ
หลังจากที่ได้แต่ไปนั่งเขินจนตัวแดงอยู่บนท้ายรถจักรยานคันเก่าแล้ว แจจุงก็รู้สึกว่าใจมันจะหวิวๆ เบลอไปหมดตั้งแต่ตอนนั้น
อดปลื้มไม่ได้ที่ขนาดตอนโกรธเขา ยุนโฮก็ยังสนใจจะหันมาคุยกันด้วยบ้าง
ยังยอมให้เขาซ้อนท้ายรถจักรยานเหมือนเดิม ถึงแม้จะไม่มีเสียงพูดคุยเหมือนเดิมก็เถอะ
บางทียุนโฮก็อาจจะไม่ได้เปลี่ยนอะไรไปเลย
มีแต่แจจุงล่ะมั้ง
ที่รู้สึกว่าหัวใจของตัวเองชักจะเต้นแปลกขึ้นไปทุกวัน
“ตอนเย็นกลับด้วยกันมั้ยมึง”
“ถามทำไม”
“ก็เห็นไม่มีรถ”
“แล้วไงวะ”
“ก็ไม่แล้วไง กลับด้วยก็ไป ไม่ไปกูก็จะได้ไปเที่ยวต่อ”
“ไปไหนก็ไปสิ”
ดูเหมือนใจร้าย แต่ใครจะรู้ว่ายุนโฮน่ะชอบนักล่ะที่จะได้เห็นคิมแจจุงแคร์เขาอย่างหนักขนาดนี้ เสียงหวานนั่นฟังยังไงก็ดูรู้ว่าหงอย ไม่มีอารมณ์เล่นมึงเล่นกูเหมือนทุกที และยิ่งรู้ว่าสาเหตุมาจากตัวเอง ชองยุนโฮก็ยิ่งดีใจเข้าไปใหญ่
ตกเย็นวันนั้น สาบานได้ว่าแจจุงไม่ได้อยากจะซ้อนท้ายจักรยานยุนโฮกลับบ้านเลยซักนิด
แจจุงพยายามจะหาเพื่อนกลับแล้วจริงๆ เพื่อนคนไหนก็ได้ที่ไม่ใช่ยุนโฮ
แจจุงจะไปชวนน้องเรน – เจอาร์ก็บอกว่าน้องเป็นเวรทำความสะอาดซะอย่างนั้น
แจจุงจะไปชวนซีวอน - ไอ้บ้านั่นก็ดันบอกว่ามีธุระปะปังอลังงานสร้างด้วย
แจจุงจะไปชวนจุนซู - จุนซูก็ทำพิธีหยึยๆ อะไรไม่รู้อยู่บนดาดฟ้าอีกแล้ว
แจจุงจะไปชวนชางมิน – มันก็ดันบอกว่าวันนี้มีออเดอร์แยก
แจจุงจะไปชวนคิบอม – ให้ตายเถอะ วันนี้วันหวยออก
และแจจุงจะไปชวนปาร์คยูชอน – มันก็แค่ตะโกนบอกแจจุงออกมาทางประตูห้องน้ำ ... “กูขี้แตก!! กลับไปก่อนเลยมึง!”
ก็เป็นซะแบบนี้ แล้วจะให้เขาทำยังไง?
และ ณ ตอนนั้น ก็มีแค่จักรยานเก่าๆ คันเดียวที่พร้อมจะพาแจจุงกลับบ้าน
“เอาไง ตกลงกลับกับกูปะ?”
ก็ดีเหมือนกันมั้ง
แต่ถึงยังไงก็ตาม หากคุณคิดว่าฉากปั่นจักรยานกลับจะชิวๆ โรมานซ์ๆ ล่ะก็นี่มันผิดถนัด
เพราะไม่ว่าจะยังไง แจจุงก็รู้สึกว่า ไอ้การปั่นจักรยานของชองยุนโฮนี่ มันไม่ได้ต่างอะไรกับรถแข่ง F1 เลยน่ะสิ !
เสียงหวานแหกปากตะโกนดังลั่นไปตามรายทางที่เงียบสงบ ผู้คนต่างจ้องมองเด็กหนุ่มสองคนบนจักรยานเก่าๆ กันอย่างสนอกสนใจ แต่ก็นั่นแหละ ถึงจะน่าอาย แต่ก็ไม่มีอะไรฉุดให้คิมแจจุงมาหยุดนั่งนิ่งเงียบๆ ได้แล้วล่ะนาทีนี้
จะว่าไป ก็ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่บรรยากาศน่าอึดอัดนั่นหายไปเสียแล้ว
สงสัยจะตั้งแต่...
“ไอเหี้ยยุนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน มึงจะดริ๊ฟท์หาพ่องงงงงงงงงงงงง”
“เกาะแน่นๆ สิจ๊ะน้องจวง”
“ไอเชี่ย ยยยย ยยย T__________T เดี๋ยวโซ่หลุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
ครึ่กๆๆๆๆ
“บรื้นนนนน”
“บรื้นพ่องงงง จักรยานมึงไม่ใช่เอฟวันนะไอ้ยุนโฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ”
ไม่ว่าจะอย่างไร แจจุงก็อยากให้ยุนโฮเจียมสังขารลูกรักของตัวเองบ้าง
อันที่จริงเขาเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรนักหรอกนะกับลีลาการซิ่งผาดโผนอย่างเอ็กสตรีมระหว่างกลับมหา’ ลัยน่ะ แต่มันคงจะโอเคกว่านี้มากทีเดียว ถ้าไอ้ยานพาหนะที่จะเอาไปซิ่งที่ว่า ไม่ได้อยู่ในสภาพ “พร้อมส่งเศษเหล็ก” อย่างจักรยานไอ้ยุนโฮขนาดนี้น่ะ!
ครึ่กๆๆๆๆๆๆ
รายการต่อไป กูว่าไม่เหล็กเกียร์ก็โซ่ล้อล่ะ แม่ง T____T สงสัยได้ตายก่อนถึงหอแน่กู
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เป็ดดดดดดดดดดดด สาดดดดดดด ไอ้เหี้ยยยยยยยย เป็ดดดดดดดดด”
เสียงหวานวี้ดลั่น ในขณะที่เจ้าพ่อเอฟวันได้แต่บีบเบรคจนมือลั่น เมื่อต้องเผชิญหน้า พบกับกองทัพลูกเป็ดนับสิบที่เดินเตาะแตะเป็นพยานรักน่ารักอยู่บนถนน – ซึ่งชองยุนโฮก็ไม่อาจจะใจไม้ไส้ระกำถึงขนาดจะปล่อยเบรคแล้วเหยียบลูกเป็ดน้อยๆ นอนแบนแต๊ดแต๋กลางถนนไปได้หรอก เค้ากำลังเดินเป็นแถวเราก็ต้องจอดให้เค้าเดินตามกฏจราจร (?) และกว่าจะได้ผ่านไป ก็เล่นเอาแจจุงเหงื่อแตกเพราะรู้สึกว่าการกลับหอครั้งนี้มันช่างเอ็กสตรีมเหลือเกิน
“ลูกเป็ดน่ารักเนอะ ^^” ใบหน้าหล่อคมยิ้มละไม
“อือ” ก็เออออตามไปก่อนจะเริ่มปั่นจักรยานต่อ
ประเด็นก็คือ
เป็ดมาจากไหนวะเนี่ย สาดดด กูงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
และกว่าจะถึงหอ แจจุงก็ต้องพบกับสิ่งมหัศจรรย์พันลึกมากมายไม่ว่าจะเป็น ตะปูเรือใบ – กองทัพตุ๊กตารักยม - หมาวิ่งไล่ – กระต่ายวิ่งชน และอะไรต่อมิอะไรที่ทำให้รถติดจนเขาแทบประสาทเสีย หากแต่ก็คงจะมีแต่คนปั่นนี่ละมั้ง ที่และดูจะตื่นเต้นปนตกใจกับสิงสาราสัตว์อัศจรรย์บ้าบอนี่เหลือเกิน โดยไม่สนใจเลยว่าคนซ้อนอย่างเขาน่ะ หวีดจนเสียงแหบแห้งเพราะตกใจไปตั้งขนาดไหนแล้ว
“มึง กระต่ายน่ารักเนอะ ^^”
นี่มึงจะบิวตี้ฟูลเวิร์ลตามไอ้เชี่ยซีวอนหรือยังไงนะยุนโฮ!
โอ้ยแม่ง! ประสาทจะแดก!!
หลังจากนั้นไม่นานสภาพหออาร์ต – ห้อง 510 – ห้อง 511 ก็กลับมาอยู่ในสภาวะปกติ หลังจากเจอมรสุมพายุผัวเมียละเหี่ยใจพัดพาเข้าฝั่งกันไปร่วมวันเต็มๆ โชคดีที่แจจุงกับยุนโฮกลับมาดีกันเหมือนเดิมแล้ว และตอนนี้เด็กหนุ่มทั้งหลายก็กำลังนั่งเล่นเกมกันอย่างขะมักเขม้น ในขณะที่รอควีนคนสวยที่ไม่รู้วันนี้นึกคึกอะไร ใจดีเป็นพิเศษอาสามาปั่นน้ำแตงโมให้กินถึงที่ห้อง
ก็เปรมเลยสิงานนี้ ^^
“นี่ๆๆ มึง ฉากเด็ด ตอนไอ้ชางมินปล่อยเป็ด ไอ้แจกอดยุนโฮแน่นเลยตอนแม่งเบรค คุ้มค่าจริงอุตส่าห์ไปเจาะยางมัน”
“เจ๋งว่ะ ถ่ายได้ไงวะ!”
“นี่ๆ กูมีกล้องเบื้องหลังด้วยนะเว้ย ถ่ายไอ้ชางมินตอนคุยกับเป็ดพอดี”
“ก๊ากๆๆๆ ไอ้เชี่ย หน้าอย่างฮา”
“ไอเวร กูอุตส่าห์ช่วยนะ”
“จุนซูหมดตุ๊กตาไปเป็นลังเลยมึง ไอ้ยุนโฮแม่งโหด ขับชนหมด”
“ก็ตุ๊กตามันไม่มีชีวิตนี่หว่า”
“แต่ก็สำเร็จนะ”
“ฮ่าๆๆๆๆๆ เจ๋งๆ ลงทวิตเลยซี! วอ!..............................................น.................”
แผ่นหลังกว้างที่กำลังรุมสุมกันอยู่ที่จอโน้ตบุ้คต่างชะงักไปเมื่อเสียงโหวกเหวกของเพื่อนรักเงียบหายไป เป็นซีวอนนั่นเองที่รู้สึกได้ถึงเงามรณะที่กำลังพาดผ่านอยู่บนศีรษะเขา ชั่ววินาทีนั้น คิบอม ซีวอน ชางมิน และผองเพื่อนทั้งหลายนั่นเองที่หันไป....และพบกับ
ครืนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน...
พายุใหญ่กำลังจะมา...
.........................พร้อมน้ำแตงโม
“เสียใจด้วยนะเพื่อน เหมือนกูจะไม่มีส่วนรู้เห็นว่ะ”
ยุนโฮยักไหล่ ยามเมื่อบทสนทนาทั้งหมดเข้าถึงหูของนางฟ้าใจดีที่กำลังเดินถือถาดน้ำแตงโมมาเสิร์ฟถึงที่ นางฟ้าใจดีที่ดูท่าจะไม่ใช่เสียแล้ว ร่างสูงทำท่าเป็นเชิงว่าไม่รู้จะช่วยยังไงดี ในขณะที่คนที่เหลือน่ะ หน้าซีดเป็นไก่ต้มไปแล้ว
“ไอ้เหี้ย พวกมึงหลอกกู !!!!!!”
TTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTOTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTT
(ปาร์คเปล่าหลอกน้าค้าบบบบบบบบ ปาร์คขี้แตกจริงๆ น้าค้าบบบบ ควีนนนนน TOT)
TBC .
เจออีกทีวันพฤหัสหน้ากับตอน "น้ำไม่ไหล" ค่ะ
อ่า.. อย่าลืม #boynextdoortheseries ทางทวิตเตอร์น้า
ง่วงง่วงง่วง
ง่วงง่วงง่วง
ง่วงง่วงง่วง
ง่วงง่วงง่วง
ง่วงง่วงง่วง.