“เอาล่ะ...แจจุง!”



มาแล้ว...คิมจุนซูมาแล้ว พร้อมใบหน้าที่ไม่น่าไว้วางใจ ข้างหลังจุนซูมีลิซซี่โผล่มาแค่หน้า น่ากลัวชิบหาย แจจุงวางแปรงลง ก่อนถอนหายใจ


“อะไรอีกอ้วน มาทำงานได้แล้ว เดี๋ยวก็ไม่ได้นอนหรอกคืนนี้”

“เดี๋ยว แจจุง วันนี้แหละ เราจะให้แจจุงสารภาพรักกับยุนโฮให้ได้เลย!” รูมเมทคนดีของแจจุงเอ่ยด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่นเหลือเกินจนแจจุงท้อใจ ใบหน้าสวยมองหน้าจุนซูก่อนส่ายหัวเบาๆ

“จุนซู...บอกเป็นรอบที่ล้านแล้วว่าเราไม่ได้ชอบยุนโฮ แล้วก็ไม่ได้เป็นอะไรกัน” แจจุงปฏิเสธ ก่อนหันไปมองหน้าไอ้ยุนโฮที่ยักคิ้วกวนตีนอยู่

“บู่วววว แจจุงหลอกเราไม่ได้หรอก”


คิมจุนซู ลองได้ปักใจเชื่ออะไร ก็ยังคงเชื่อแบบนั้นอยู่เสมอๆ...


“จุนซู...จะทำยังไงให้แกเชื่อฉันเนี่ย?” แจจุงเริ่มเท้าสะเอว ก่อนขมวดคิ้วเมื่อเห็นสายตาเจ้าเล่ห์ของจุนซูที่มองตรงมา แจจุงรู้สึกหวิวๆที่ซอกคอ และพอหันขวับไป ก็ต้องสะดุ้งเมื่อหน้ายุนโฮห่างออกไปไม่ถึงคืบ และกำลังจ้องมองมาที่เขา

“เห้ยยยยยยยยยยยยยย!”

“แหน่ะๆๆๆ จะสวีทกันก็ไม่บอก” ลิซซี่กระพริบตาแพรวพราว

“โอ้ยยยยย พอได้แล้ว ไอ้ยุนโฮเอาหน้าออกไปเลยนะ!”

“อะไรเล่าที่รัก ไหนๆก็ไหนๆเรามาจูบโชว์จุนซูไปเลยเนาะ ดีป่ะ เนาะ”

“เนาะบ้านพ่องงงงงงงงงงงงมึงสิ! ไอ้ยุนโฮ” แจจุงพยายามผลักหน้าไอ้กวนตีนข้างๆตัวออก

“เนี่ยแหละ! เพราะเราเห็นว่าแจจุงอ่ะ ชอบทำปากแข็ง เราเลยไปทำของสิ่งนี้มา...”



จุนซูทำหน้าภูมิใจมากจนแจจุงรู้สึกหวาดกลัว เขาค่อยๆเลื่อนมองดูของในมือจุนซูอย่างหวาดระแวงเล็กน้อยถึงปานกลาง ก่อนจะเม้มปากแน่น


“อะไร?”

“อยากรู้เหรอ ไม่บอก......ปล่อยให้งง”

“เออ มึงกลับไปหลุมมึงไป ไป ไปทั้งมึงแล้วก็ลิซซี่เลย”




แจจุงอยากจะยกตีนก่ายหน้าอกเหลือเกินนนน




“โธ่ แจจุงอ๊า! เราล้อเล่น อ่ะ...บอกก็ได้ นี่คือ...ของสำคัญที่จะทำให้แจจุงยอมเผยความในใจออกมา เรารู้ว่าแจจุงเขิน เรากับลิซซี่เลยทำสิ่งนี้ขึ้นมา หึหึ”

“อ.......อะไร”

“มันก็คือ...”

“คือ?”






“ผี-ถ้วย-แก้ว”











เปรี๊ยงงงงงงงงงงงงงงงงงง!












เป็นอีกครั้งที่แจจุงสะดุ้งสุดตัวแล้วดึงฮู้ทของโค้ทไอ้ยุนโฮขึ้นมาปิดหน้าจนแทบหายใจไม่ออก ก็ไม่ได้อยากจะใช้หรอกนะ แต่มันไม่ไหวจริงๆ โอยยยยยย แจจุงกลัวเสียงฟ้าร้องยิ่งกว่าอะไรดี T___________________T





“ผีถ้วยแก้ว จะบ้าเหรอจุนซู ไม่เอา!!!!” ควีนเจหวีดเสียงสั่น

“หึหึหึ กลัวล่ะสิ ไม่ต้องกลัวหรอกนะ เราเอาสายสิญจน์มาด้วย ไม่ต้องห่วง ผีไม่ออกมาหรอก”

“แอร๊ยยยยยยย ไม่เอา ไม่เอา”

“เอ๊ะ...หรือว่าแจจุงจะกลัวว่าความจริงจะเปิดเผย แจจุงชอบยุนโฮจริงๆ” ลิซซี่ใช้นิ้วชี้ดันริมฝีปาก ก่อนแสยะยิ้มร้ายจนแจจุงรู้สึกหวาดผวา

“เปล่านะ!”

“งั้นก็เอาเลยสิ แจจุง เราก็อยากรู้เหมือนกัน หึหึ” จุนซูยิ้มกว้าง

“ไม่เอา ไม่เอา!”

“มึงกลัวเหรอควีนเจ?” และแล้วก็เป็นไอ้ยุนโฮที่กระตุกยิ้มชั่วร้ายมองมาทางแจจุงอย่างดูถูกดูแคลน แจจุงสะอึก มองหน้ายุนโฮ สลับกับจุนซูและลิซซี่

“ปละ...เปล่า”

“กลัวใช่ไหมล่ะ......กลัวความจริงเปิดเผย เพราะจริงๆแล้ว มึงก็แอบชอบกูอยู่เหมือนกัน” ยุนโฮหลิ่วตามองแจจุงอย่างกวนตีน

“เปล่านะเว้ย”

“แล้วจะกลัวอะไร?”




มาถึงตรงนี้ ควีนเจ ฆ่าได้หยามไม่ได้เว้ย.......ผีถ้วยแก้วอะไรนั่น เออ มาเลย กูไม่กลัวแล้ว!




“ก็ได้ มาเลย จะได้รู้ๆกันไปเลยว่าฉันไม่ได้ชอบไอ้ยุนโฮจริงๆ”












และแล้วความฝันที่คนทั้งคณะตั้งใจจะทำงานให้เสร็จภายในคืนนี้มีอันต้องล้มครืนไปเมื่อผีถ้วยแก้วได้อุบัติขึ้นที่ใต้ถุนคณะ...ผู้ร่วมวงที่นั่งอยู่ภายในวงล้อมสายสิญจน์ประกอบด้วยยุนโฮ แจจุง จุนซู ลิซซี่ ปาร์คยูชอน ชิมชางมิน และชเวชีวอน ซึ่งสามคนหลังนี่ไม่ได้อะไรหรอก แค่อยากเสือกเฉยๆ...



แจจุงนั่งเหงื่อตกอยู่ข้างๆจุนซูและยุนโฮ รู้สึกร้อนในร่างกายทั้งๆที่ฝนตกหนักมากจนหนาวสั่นกันไปทั้งคณะ เสียงฝนตกกระทบและเสียงฟ้าร้อนครืนๆยังได้ยินอยู่เป็นระยะๆ แจจุงจ้องมองถ้วยแก้วที่วางอยู่ในตำแหน่งจุดเริ่มต้น และมองหน้ายุนโฮสลับกับทุกคนในวงล้อม



“เดี๋ยว...”


ปาร์คยูชอนยกมือขึ้นท่ามกลางวงเพื่อน


“อะไรยูชอน?” จุนซูเอียงคอถาม

“คือเราสงสัยว่า......เขียนเป็นภาษาอังกฤษ ท่านผีเขาจะรู้เรื่องเหรอ?” ยูชอนเหล่มองกระดาษแผ่นใหญ่อย่างพิจารณา เออ แม่ง......ภาษาอังกฤษทั้งดุ้น จุนซูกับลิซซี่แม่งคิดไรฟระ

“รู้เรื่องสิ เดี๋ยวเราอัญเชิญคุณผีนานาชาติให้ ท่านรู้เรื่องอยู่แล้ว”




เหยดดดดดดดดดดดด




จุนซูพยักหน้าส่งสัญญาณให้ทุกคนเอานิ้วชี้แตะเข้าที่ถ้วยแก้วใสเงาวับ ควีนเจหลับตาปี๋เมื่อความเย็นของถ้วยแก้วสัมผัสกับปลายนิ้ว เสียงท้องฟ้าร้องดังครืนๆสลับกับฝนชุดใหญ่ที่ตกลงมาอย่างกับฟ้ารั่ว จุนซูพึมพำๆอะไรสักอย่างอยู่สักพักก่อนจ้องเขม็งไปที่แก้ว...



“ขอเชิญท่านผีนานาชาติ ผู้มีคุณสมบัติฟังพูดอ่านเขียนได้ทั้งอังกฤษและเกาหลี จงมาสิงสถิตอยู่ในถ้วยแก้วใบนี้ด้วยเถิด......”



บรรยากาศเย็นยะเยือกชวนเสียวสันหลังวาบเกิดขึ้นเมื่อไฟใต้คณะเริ่มติดๆดับๆ แจจุงห่อตัวนิ่งในโค้ทตัวใหญ่ของยุนโฮอย่างกล้าๆกลัวๆ ปลายนิ้วเริ่มเย็นเฉียบ แจจุงเหล่มองยุนโฮนิดหน่อยก่อนเบ้ปากเมื่ออีกฝ่ายมองกลับมา


“เอาล่ะ ตอนนี้คุณผีก็ได้เข้ามาอยู่ในถ้วยนี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว ใครจะถามอะไรถาม...” จุนซูกวาดตามองคนโดยรอบอย่างจริงจัง

“...”

“ถามดิไอ้ยุน”

“เห้ย กูไมได้อยากรู้ขนาดนั้น”

“ถุ้ย ไรวะ” ปาร์คสบถ “งั้นกูถามให้เอง......”



ปาร์คยูชอนสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ไฟดวงใหญ่เหนือหัวยังคงติดๆดับๆสลับกับฟ้าที่ยังร้องไม่เลิก








“...คิมแจจุงชอบใคร?”












เปรี๊ยงงงงงงงงงงงงงงงง!
















ปาร์คเอ่ยคำถาม ที่หลายคนคงอยากรู้...เขากวาดตามองทุกคนรอบวง ก่อนมองถ้วยแก้วที่เริ่มเคลื่อนที่...แจจุงสะดุ้งเฮือก นี่เขาไม่ได้ขยับเลยนะ มันจริงเหรอวะเนี่ย ผีถ้วยแก้วเนี่ย ไม่จริง...ไม่เชื่อ แอร๊ยยยยย มันขยับได้จริงๆ ใครขยับวะ



“ใครขยับอ่ะ...” เสียงหวานกระซิบบอก

“คุณผีไงแจจุง” จุนซูตวัดตามองเพื่อนรักอย่างตำหนิ

“ฮึ่ยยย” เสียงหวานร้องกับตัวเอง เริ่มชักกลัวเข้าเสียแล้ว

“เห้ย มึง......มันขยับไปที่ตัว Y อ่ะ”



เป็นชีวอนที่มือหนึ่งแตะถ้วย อีกมือถ่ายวิดีโอไว้อุทานออกมา แจจุงมองตามถ้วยแก้วอย่างตกใจ ใครวะตัว Y ยะ...อย่าบอกนะว่า......






.





.














.




















Y – U – N – H – O


















มาถึงตรงนี้ ควีนเจคนสวยได้แต่หลับตาปี๋ก่อนพยายามดันถ้วยแก้วออกห่างจากตัว Y ให้มากที่สุด พอแจจุงดันออก ถ้วยแก้วก็เคลื่อนที่พยายามเข้าใกล้ตัวอักษรเดิมอีกครั้ง กลายเป็นว่าเกิดการยื้อยุดกันบนกระดานไปแล้ว



“เห้ย อะไรวะ คุณผีสับสนหรือไงเนี่ย?” ชางมินร้อง

“ใครขยับวะ ใครขยับ”

“ไอ้ยุนโฮ มึงเปล่าเนี่ย?” ปาร์คมองหน้าเพื่อนรัก

“ป่าวนะ กูอยู่เฉยๆ”

“เห้ย มันกลับไปที่ตัว Y อีกแล้ว”

“เห้ย ไม่นะ”

“เห้ยย”

“เหยดดดด”

“ไม่เอา!!!!!!!!!”





เพล้ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!





แก้วใบจิ๋วตกแตกกับพื้นในวินาทีที่เกิดการยื้ดยุด แจจุงหอบหายใจอย่างหนักหน่วง...แม่ง ทำเอาหัวใจจะวาย




“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยน้าาาาาาา”




แต่ดูเหมือนจะเป็นจุนซูที่กรีดร้องอย่างบ้าคลั่งเมื่อเห็นแก้วตกแตก เขาอ้าปากค้าง มองซากพินาศด้วยแววตาสั่นระริก


“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะจุนซู เดี๋ยวเราไปซื้อแก้วใบใหม่ให้” ปาร์คยูชอนพยายามปลอบโยน

“ฮึก! ไม่ใช่ แก้วแตกแบบนี้คุณผีที่มาสิงสถิตก็ออกมาสิ ฮือออออออ แบบนี้เราจะซวยกันทั้งหมดนี่นะ” จุนซูเสียงสั่น

“จุนซู ใจเย็นๆ นี่เราล้อมสายสิญจน์ไว้ ไม่เป็นไรหรอก” ลิซซี่ลูบหัวกลมๆของเพื่อนร่วมอุดมการณ์เบาๆ จุนซูเลิกร้องไห้ ก่อนฉีกยิ้มกว้างแล้วพยักหน้า
“เออ จริงด้วย”

“ว่าแต่ตะกี้คุณผีจะตอบว่าอะไรวะ เห็นแต่ตัว Y” ชีวอนยังไม่หายสงสัย

“เออ ว่ะ...มึงว่าใคร?”

“ตัว Y เออ...YUNHO ยุนโฮไงมึง กรั่กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ไอ้ชีวอนหัวเราะร่วนอย่างกะถูกหวย แจจุงได้แต่นั่งหน้าแดงอยู่ท่ามกลางกลุ่มเพื่อน

“ไม่ใช่ว้อยยยยยยยยยย”

“อย่าปฏิเสธเลยควีนเจ ขนาดคุณผียังบอกแบบนี้แล้ว หึหึหึ”

“อาจจะไม่ใช่ไอ้ยุนโฮก็ได้ อาจจะเป็น...”

“เป็น?”





“ยูชอน” แจจุงบ้าไปแล้ว.........

















กริบ.........






















“ถุ้ย กูกับมึง! ไปเอาพุดเดิ้ลข้างบ้านยังดีซะกว่า” ยูชอนเบ้หน้า

“ไอ้ยูชอน...”

“ไป ไปทำงาน เดี๋ยวก็ไม่เสร็จหรอก” ยุนโฮได้แต่หัวเราะหึหึก่อนเดินออกจากวงไป

“พวกมึง......กูไม่ชอบยุนโฮนะ จริงๆนะ ไอ้ชีวอน มึงเลิกทวิตเลยนะเว้ยยย กูไม่ได้ชอบยุนโฮ!!!”

“เหรอ เหรอๆๆๆๆ กูไม่เชื่อ วะฮ่าๆๆๆๆ”

“โอ้ยยย กูไม่ได้ชอบยุนโฮนะ ถ้าโกหกให้ฟ้าผ่าเลย”










เปรี๊ยงงงงงงงงงงงงงงงงง เปรี๊ยงงงงงงง เปรี๊ยงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!











“เช้ดดดดดดดดดดดดดดด-โด้วววว! แม่งแรงจริงอะไรจริงอ่ะ” ชางมินร้องขึ้นอย่างตกใจ

“มะ...ไม่ใช่นะเว้ยยยย เห้ยยยย” แจจุงได้แต่หน้าแดงแปร๊ด เป็นอันว่ายิ่งแก้ตัวยิ่งเข้าตัว ควีนเจอยากจะร้องไห้

“ทำงานเว้ย ทำงานนนนนนนนนนนนนน” และก็เป็นซีแอล ผู้หญิงจอมโหดแห่งคณะที่มักจะทำงานเพื่อคณะตลอด แม้ว่าคนอื่นจะไม่ยอมทำก็ตาม แถมยังต้องคอยกวาดต้อนเพื่อนๆมาทำงานด้วยเสมอๆ ตะโกนสั่งให้เลิกไร้สาระแล้วไปทำงานต่อไปแล้ว แจจุงหน้ามุ่ยเดินกลับไปยังที่ๆเดิมที่วางพู่กันทิ้งไว้ ก่อนต้องเบือนหน้าหนีเมื่อไอ้ยุนโฮที่อยู่ตรงข้ามกันยักคิ้วมาให้อย่างกวนตีน



“มองอะไร”

“มองหน้าแฟน”

“ใครแฟนมึง”

“มึงไง”

“ไอ้ยุนโฮฮฮ!!!!!”




“เอ้า! คู่นั้นอ่ะ จะทำงานไหม ไม่งั้นไปซื้อของเลย เอาสีมาเพิ่มหน่อยดิ้” ซีแอลตะโกนมาอีกรอบ

“เอาสีอะไรบ้างอ่ะ” ยุนโฮตะโกนถามกลับ

“อ่ะ นี่ รายการ มึงเอาแฟนมึงไปด้วยไปยุนโฮ เดี๋ยวจะหาว่ากูใจร้ายพรากคนรักกัน”

“โอ้ รู้ใจกูดีนี่ซีแอล” ยุนโฮยิ้มหึๆก่อนเดินมาลากแจจุงที่นั่งหน้ามุ่ยอยู่ข้างๆให้ลุกขึ้น ควีนเจดิ้นพลาดๆ แหกปากตะโกนโวยวาย แต่แจจุงน่ะหรือจะสู้แรงยุนโฮได้





สุดท้ายแจจุงก็ถูกเอาฮู้ทคลุมหัว แล้วโดนยุนโฮลากให้เดินออกไปด้วยกัน ใต้ร่มคันเดียวกัน ท่ามกลางฝนที่เริ่มซาลงเรื่อยๆ








เปรี๊ยงงงงงงงงงงงง!







“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก!” ควีนเจร้องสุดเสียง ผวากอดคนข้างตัวไว้แน่น

“วี้ดดดดดดดดดวิ้วววววววววว อย่าไปแวะเอากันกลางทางนะจ๊ะ ควีนเจกับสามี” เป็นไอ้ชีวอนที่ยืนโบกไม้โบกมือถือไอโฟนถ่ายรูปรายงานสดอยู่จากใต้ถุนคณะ

“ไอ้ชีวอน”











เปรี๊ยงงงงงงงงงงงงง!


























TBC.










เจออีกทีอังคารหน้ากับตอน "น้ำไม่ไหล" จ้า

อ้อ อย่าลืม #boynextdoortheseries ทางทวิตเตอร์น้า







Reply · Report Post