Persoonlijke conclusie na een weekje grondig onderzoek over de vraag: waarom weigeren zoveel Nederlanders te bekennen dat Zwarte Piet een restant is van ons slavernij-verleden?

Het pijnlijkst is dat de conclusie eigenlijk schrikbarend simpel blijkt te zijn. Komt ie:

Iemand slaan brengt nou eenmaal andere verantwoordelijkheden met zich mee dan geslagen worden. (Plus een diep besef van de waarheid als een koe: traditie is veel en veel sterker dan rede.)

Meer blijkt het niet te zijn. Vrij verdrietig, maar mooier kan ik het niet maken (,wel makkelijker als je even verder leest. Je belastingen betalen is belangrijk, maar dit toch echt ook.)

Zelfs als ik de grootste racist op aarde was geweest had ik met MIJN PUUR ZAKELIJKE BENADERING niet tot een andere conclusie kunnen komen. Onze kijk op intellect blijkt zeer gevaarlijk te zijn. Politiek correct willen zijn zit deze discussie daarnaast ook behoorlijk in de weg.

Ik besef heel goed dat IK maar EEN HEEL GEMIDDELDE INTELLIGENTIE BEZIT, IK BEN NOU EENMAAL NIET DOMMER EN ZEKER NIET SLIMMER DAN EEN ANDER (hoofdletters (ik haat ze, maar het moet even) omdat dit gegeven gekgenoeg het belangrijkst blijkt te zijn, het gaat uiteindelijk sec om een simpele verdediging van het eigen intellect. Louis Van Gaal heeft het blijkbaar niet eens zo slecht gezien met zijn beroemde uitspraak (diep diep diep ironisch besef).

Hier volgt de enige uitleg die je volgens mij daarbij moet kunnen begrijpen (DUS NIET voelen) – simpele voetnoot bij bovenstaande conclusie:


Persoonlijk aangevallen voelen op een cultuurhistorische achtergrond van je eigen groep (daderrol) ten opzichte van de cultuurhistorische gevoelens van een andere groep (slachtofferrol) is alleen rationeel te ontkrachten, niet anders.

Traditie (niet meer dan je erg thuisvoelen in een cultuur) is zoveel sterker dan rede dat dat gevoel (kennelijk) hier ernstig in de weg te zit.

Dit speelt in elke cultuur, heeft totaal niet met Nederland, naar met de hele mensheid te maken. Dus niet persoonlijk.

Ik weet dat het ingewikkeld kan klinken (ik kan het na een week met bijna niks anders bezig te zijn geweest niet eenvoudiger zeggen). Probeer hetgeen ik pobeer te zeggen ajb te doorgronden als je al een beetje twijfelt.

Deze week ben ik uiteindelijk namelijk totaal niet met zwarte piet bezig geweest. Zwarte schmink is alleen een erg verhelderend symbool.

De vraag in ons cultuur: waarom heet het Verzetsmuseum geen Collaborateurs museum? is nog veel verhelderender, maar daardoor ook weer confronterender. Het is in de kern precies hetzelfde vraagstuk als deze zwarte-schmink-discussie.

Het pijnlijkste door dit besef is dat mensen (ook onder andere in reacties op dit simpele blogje) met een groter intellect dan ikzelf niet zien dat hun zeer zichzelf overtuigende intelligente argumenten, uiteindelijk niet meer dan (toch in een kern) gevoelsargumenten zijn.

Probeer de uitspraak: traditie is sterker dan rede te doorgronden het is niet zo maar een theorietje, echt niet.

Door deze overtuiging (dus geen geloof of sterk vermoeden, maar pure overtuiging) kan ik me door al die pogingingen tot gevoelsredenatie van hele slimme mensen nooit meer persoonlijk aangevallen voelen.

Tegenstrijdig is wel dat dit het des te pijnlijker maakt.

Ik weet namelijk ook dat ik daardoor in hun ogen een soort jehova's getuige ben.

Probeer het verschil tussen mijn uitleg-poging en dat van een eigen-geloof-in-iemand-anders-schoenen-schuiver echt te doorgronden en, met een groter intellect dan het mijne, heb je die werkweek aan aandacht niet eens nodig.

Maar goed, ik zal moeten leven met het besef dat ik me nu moet scharen in het groepje mensen die roepers in een woestijn zijn. Ik zal mijn roep op een zo vriendelijke toon voortzetten.
Als je persoonlijke gevoelens uit kan schakelen is dat helemaal niet zo lastig. Alleen maar zeer vermoeiend.

Alles wat je hiervoor nodig lijkt te hebben is een bovengemiddeld dik huid, veel belangrijker dan intellect. Dat in combinatie met zuivere aandacht is alles. (De tweede dag van mijn werkweek aan aandacht overigens tot tranen toe confronterend, maar op de derde dag was ik daar al over heen.)

Als product uit de dadersrolcultuur, zoals ik, is deze reis veel confronterender, dan voor mensen uit de slachtoffersrolcultuur. Die weten namelijk al lang wat vernedering is, dat is hun punt ook niet.

Daardoor komt verstandig verzet uit deze groep over alsof ze er niet zoveel bij voelen. Ook een pijnlijk besef. Want je persoonlijke gevoelens proberen uit te schakelen betekent nou eenmaal niet dat je die gevoelens helemaal niet hebt.

Integendeel.

Groet,

Een product uit de Nederlandse samenleving met een zeer gemiddelde intelligentie, die er alleen maar met wat afstand naar heeft proberen te kijken. (Hooguit een anderhalve werkweek aan volle aandacht. Echt luisteren naar wat anderen zeggen, geschreven of uit een mond doet er niet toe, is alles.)

PS: Mijn zoektocht begon met een zinloze geweldadige arrestatie van een Nederlandse wettenbewaker in functie vanwege een opdruk op een t-shirt. Juist omdat ik de wetten die deze ambtenaarfunctionaris beschermt zo waardevool acht, kon ik niet anders.

Ik deed het in de kern dus uit groot respect voor mijn eigen cultuur. Een cultuur waar iedereen die hier langer dan een dag woont een product van is.

Of die eerste dag nou gisteren of bij je geboorte was, maakt voor deze discussie niet uit. Zit alleen maar in de weg.)

Reply · Report Post